 |
Kim jestem? Czasami dzieckiem, czasami kobietą. Delikatna jak motyl i wrażliwa do granic nieprzyzwoitości. Ironiczna i często kapryśna. Pobudzam zmysły. Pozostaję w pamięci taka na jaką sobie zasłużysz. Ciągle pragnę bardziej, o to chodzi w życiu? Pociąga mnie zapach intelektu. Nie lubię bohaterów, lubię zwycięzców.
|
|
 |
Słowa milczą jak najgłośniej.
|
|
 |
To już tyle lat. Niosę cały świat dla Ciebie. Czy to jeszcze ja?
|
|
 |
To głupie. Chcę być szczęśliwa, ale uporczywie myślę o rzeczach, które mnie smucą. Jestem ambitna, ale tak często wpadam w pułapkę lenistwa, Nie lubię się, ale jednocześnie kocham to kim jestem. Pragnę uwagi, ale odrzuciłam wiele osób, którym na mnie zależy. Najgorsze jest to, że wymagam od innych, by wiedzieli kim jestem, jednocześnie sama nie mając o tym pojęcia.
|
|
 |
Jedną z najodważniejszych decyzji, jaką kiedykolwiek podejmiesz, będzie odrzucenie wszystkiego, co rani Twoje serce i duszę.
|
|
 |
Droga do zapomnienia to jedna z najbardziej skomplikowanych dróg w naszym życiu, a co najgorsze - nie ma do niej mapy.
|
|
 |
Mógłbym umierać w nieskończoność, wiedząc, że przy mnie jesteś, ale nigdy rodzić się na nowo, nie wiedząc, że istniejesz.
|
|
 |
Tylko Ty. Innej opcji już nie ma.
|
|
 |
Może niektórzy ludzie pojawiają się w naszym życiu po to, aby wyleczyć nas z innych ludzi.
|
|
 |
Na bezsenność powinno chorować się parami.
|
|
 |
Tak mi się śnisz. Tak bardzo mocno. Przyciskam do siebie kołdrę. I Ciebie do siebie też przyciskam. I obok ust Twoich zostaję.
|
|
 |
Uwierz w siebie, a dopiero będą mogli uwierzyć w Ciebie inni.
|
|
|
|