 |
|
Powoli przyzwyczajam się do tego stanu. Tęsknię mimo tego wciąż tak samo, może mocniej. Zastanawiam się Boże czy wiesz co robisz? Dlaczego zsyłasz na moją drogę tak wspaniałych ludzi, których tak krzywdzę? Przecież wiesz że tego nie wytrzymują. Ja sama już wysiadam i nie daję rady.
|
|
|
|
Czasem słowa są jak policzki - niewymierzone w twarz, lecz w serce.
|
|
|
|
Zdecydowanie tęsknie i brakuję mi tego co było kiedyś. Wiem, że kiedyś wszystko musi minąć, musi się skończyć. Ale do cholery czy to musi być w takim tempie. Nie zdążam się podnieść a już upadam. Wszystko zbyt szybko i zbyt mocno trafia w serce.
|
|
|
|
Ja się po prostu nie nadaję do życia. Tyle.
|
|
|
|
Może i jesteśmy młodzi i wolni, ale jesteśmy także słabi i zmęczeni.
|
|
|
|
Przychodzi taki moment, że wszystko przytłacza mnie, dławi, paraliżuje. I wtedy czuję, że żyję w szklanej kuli, a świat jest zdeformowany, jakbym patrzyła przez wypukłe szkło.
|
|
|
|
Uciekać jest najłatwiej, ale czasem trzeba zmierzyć się z tym co nas spotkało.
|
|
|
|
Nie ważne, ile oddechów biorę i tak nie mogę oddychać. Nie ważne, ile nocy nie przespałam. Nie ważne, ile biorę na siebie i tak nie mogę zapomnieć.
|
|
|
|
Wiem, że to moja wina. Wiem, że to ja popełniłam błąd. Żałuje go teraz, cholernie.
|
|
|
|
Czego teraz pragnę? abyś tu do mnie przyszedł. nie pukaj, nie czekaj, aż cię sama zaproszę. wproś się. przytul mnie. obejmij mnie. połam mi żebra i zmiażdż serce, ale już nigdy, przenigdy nie wypuszczaj mnie z rąk. ze swojego świata. bądź przy mnie. tylko tyle.
|
|
|
|
Wspomnienia bolą... Zabijają. Zabijają od środka, mimo że na zewnątrz wydajemy się normalni. Nikt nie wie, co przeżywamy wewnątrz. Nikt nie jest w stanie nam pomóc. Bo gdy tylko zostajemy sami to wszystko do nas wracać.
|
|
|
|
Umieram na brak miłości oraz silną tęsknotę, która zżera moje serce wspomnieniami.
|
|
|
|
Dodaj komentarz
