|
Człowiek budzi się rano i odczuwa że wszystko wokół jest spierdolone. Ludzie za oknem, kawa, herbata. Dzisiejszy dzień, następna godzina. I pewnie mógłbyś jakoś z tym walczyć. Choćby zamknąć oczy, nie pić spierdolonej kawy albo herbaty, nie otwierać okna, nie słuchać ludzi. Ale dzień zacznie się i skończy.
To jest tak zwana realność, zwykłe codzienne sprawy, rozterki. Coś co będzie onieśmielać, wkurwiać, rozrywać na strzępy. Całe spierdolenie powiązane jest z rzeczywistością, na falach której dopłyniesz do brzegu albo się utopisz.
|
|
|
poczułam największy chłód,
co zaprzeczył, że jeszcze masz serce.
|
|
|
Daj znak jak już będziesz człowiekiem .
|
|
|
pojawiasz się. przypominasz o każdym moim błędzie. pogrążasz w najczarniejszych wspomnieniach. wybaczasz mi wszystko, jak każdy z was. rujnujesz wszystko co dotychczas budowałam. rujnujesz szczęście, rujnujesz związek, rujnujesz życie. czy kiedykolwiek się od Ciebie uwolnię?
|
|
|
Powinnam być swoim najlepszym przyjacielem
a nie pieprzyć sobie w głowie jakimś głupim facetem.
|
|
|
Byłam gotowa oddać wszystko w Twoje ręce.
|
|
|
"Mała, to dziwne. Raz mi się chce żyć, a raz po prostu kurwica człowieka trafia. Kładę się do łóżka i nie potrafię zasnąć, sam nie wiem czemu. Po prostu leżę i tyle. Gapię się w ten sufit i nie umiem niczego zrozumieć. I jest jakoś tak… Tęskno? Smętnie? Nie wiem. Za dużo nie wiem, Mała. Tylko jedną myśl ciągle gdzieś tam mam, w tej głowie. Że chcę do Ciebie. Że powinienem być obok Ciebie. I to tak bardzo, że ciężko wytrzymać.
Chodźmy stąd, proszę."
|
|
|
Pomiędzy mną a Tobą nie ma nikogo.
|
|
|
(...) ludzie mówią: w morzu jest masa ryb
ja im odpowiadam:
pierdol się, ona była moim morzem.
|
|
|
Bardzo wtedy tęskniłam, ale najgorsze było udawanie, że nie tęsknię .
|
|
|
Pamiętasz, że kiedy piję kawę, to mrużę oczy?
|
|
|
|