 |
"Zwykle potrzeba mi wiele czasu, żeby się wyzbyć chorobliwej prawie rezerwy wobec ludzi. Nie odczuwam jej w stosunku do ciebie, może dlatego że cię właściwie nie znam.Obserwowałem cię ukradkiem, nie potrzebowałem na nic reagować."
|
|
 |
(...) Z bycia umiarkowanie towarzyskim przeszedłem do fazy "sympatyczny odludek", telewizja, książka, abstynencja. Gdyby nie praca, mógłbym zrezygnować z telefonu, a tak nam przecież kiedyś zależało. Przeniosłem się z życiem do głowy, tam więcej i ciekawiej...
Z takim drugim życiem trochę się trzeba kamuflować, nie wolno o nim opowiadać nieznajomym, śmieszne, nie? Chciałem dodać "i przyjaciołom", ale to jeszcze śmieszniejsze.
|
|
 |
"Dlaczego miałbym pragnąć zmian, ja, który powróciłem, by żyć pośród gruzów przeszłości?".
|
|
 |
wszyscy zjadamy kłamstwa, kiedy nasze serca są głodne.
|
|
 |
(...) dom jest tam, gdzie otwierają się nieznane horyzonty. Że może żyć tylko przechodząc z jednego snu do drugiego, z jednego krajobrazu w inny i że gdyby został dłużej w jednej dekoracji, umarłby.
|
|
 |
«Saruman jest pewny, że jedynie wielka moc może trzymać zło w szachu – powiedział Gandalf Szary.
– Ja uważam inaczej. Odkryłem, że to drobiazgów i codziennych uczynków zwykłych ludzi zło nienawidzi najbardziej, najprostszej życzliwości i miłości».
—J.R.R. Tolkien
|
|
 |
"Że życie ludzkie jest tylko snem, zdawało się już nie jednemu. I mnie również uczucie to stale towarzyszy."
|
|
 |
To, że trzeba czasem odejść, nie oznacza, że odchodzi się na zawsze, a jeśli nawet na zawsze, to jeszcze wcale nie oznacza, że odchodzi się sercem.
|
|
 |
Będzie w porządku. Będzie bolało przez chwilę, ale będzie dobrze.
|
|
 |
Czy to jest to miejsce, które kochaliśmy?
|
|
 |
Nie wiem czemu musieliśmy się tak bardzo rozpaść
|
|
 |
"Jednym słowem wojna była tym wszystkim, czego nie pojmowałem. (...) Mimo wszystko miałem jednak ochotę spróbować przynajmniej zrozumieć ich brutalność, ale bardziej jeszcze miałem ochotę sobie pójść, całkowicie, absolutnie, bo tak bardzo wszystko to wyglądało mi na jakąś kolosalną pomyłkę".
Louis-Ferdinand Céline "Podróż do kresu nocy"
|
|
|
|