 |
|
Piękne kłamstwa zmuszają mnie do uległości. Jestem niczym wobec Twoich słów, które mijają się z prawdą./anotherme
|
|
 |
|
Skłamałam. Przyznaję się. Mówiłam, że jestem w stanie Ci wybaczyć każdy błąd. Myliłam się./anotherme
|
|
 |
|
Zapukałam do drzwi, za którymi znajduje się utopia. Taki wymarzony świat. Tak, to drzwi Twojego pokoju./anotherme
|
|
 |
|
Powiedz jej skąd w Tobie tyle złości. Dlaczego ranisz ją nie zważając na ból. Wytłumacz jej dlaczego ją kochasz. Mów to jej. Mnie już nie ma./anotherme
|
|
 |
|
Kreuję swój świat na taki, w którym każdy ma jedną jedyną szanse. Każdy może zranić mnie jeden raz. Później jest z niego skreślony./anotherme
|
|
 |
|
Skończyłam na dnie. Na samym dole. W świecie tych przegranych, dla których los był bezlitosny./anotherme
|
|
 |
|
W moim umyśle światy się zderzają.
Coś w środku mnie zginęło,
lecz wciąż idę do przodu.
W moim umyśle oceany się rozstępują.
Nie wiem, do czego należę.
Ale wciąż jakoś się trzymam.
|
|
 |
|
Więc, jeśli to nie jest prawdziwe.
Nie możesz trzymać tego w swoich dłoniach.
Nie możesz poczuć tego swoim sercem.
|
|
 |
|
Między obsesją a miłością jest cienka linia. Wystarczą ją trochę naciągnąć, a się urwie./anotherme
|
|
 |
|
Mam świadomość, że zamykanie się w sobie, nie jest najlepszym sposobem na ucieczkę. Ale tylko na tyle mnie stać. Straciłam siły na dalszą walkę./anotherme
|
|
 |
|
Jesteś? A może Cię nie ma. Sama już nie wiem. Wokół mnie tyle ludzi, ale ja jestem sama. Samotna pośród ludzkich dusz i słów. Odosobniona jakbym odeszła. Tak na zawsze. Tyle dłoni mnie dotyka, ale ja nic nie czuję. Jestem jak statek na morzu. Pusty statek, popychany przez wiatr i dryfujący wśród fal./anotherme
|
|
|
|