 |
|
A co byś zrobił, gdybyś mógł cofnąć czas? Zrobiłbyś to dobrze, czy spieprzył jeszcze raz?
|
|
|
|
Rób tak, żeby w życiu niczego nie żałować! : )
|
|
|
|
Ty nigdy nie pomyślałeś, że ta dziewczyna może być silna.
|
|
|
|
Potrzebuję Ciebie, a nie wspomnień po Tobie.
|
|
|
|
-Rób co chcesz, jebie mnie to. - przeczytał na ekranie telefonu, a oczy od razy zaszły mu łzami. Tak bardzo nie chciał usłyszeć od Niej tych słów. Wychodziło na to, że On jej nie obchodzi. Złapał za kurtkę, założył buty i wybiegł z domu. Nie obchodziło go nic. Omijał ludzi, z niektórymi obijając się ramionami. Nie przepraszał ich za to, biegł przed siebie. Dacierając do miejsca, które należało do ulubionego miejsca zobaczył tam Ją. Jego dziewczyne. Siedziała na trawie z głową schowaną w rękach. Postanowił zawrócić. Pociągnął nosem i zaczął iść do domu jednak jego ukochana dogoniła go. 'Kochanie przepraszam' usłyszał z Jej ust. 'Przepraszam tylko już nie pal' powtórzyła i go przytuliła, a on odwzajemnił uścisk.
Jednak nie był jej obojętny, co go ucieszyło.
|
|
|
|
Mówili, że nie dam sobie rady, że jestem za krótki. A rok później chcą się ze mną napić wódki .
|
|
|
|
Mijasz Go na ulicy i nie czujesz nic oprócz żalu. Tak był Ci bliski, kochałaś Go. Dzieliłaś z Nim tyle fantastycznych przeżyć. Wspomnienia dają o sobie znać wieczorami gdy Jego sylwetki nie ma w pobliżu. Nawet przy znajomych ciężko udawać gdy On siedzi na schodach wpatrując się w Ciebie uparcie. Spojrzenia na moment krzyżują się a Twoje jest przepełnione bólem ostatnich miesięcy bez Niego. Tęsknisz.
|
|
 |
|
W swych wielkich dłoniach trzyma moje tak maleńkie i kruche serce. / Endoftime.
|
|
|
|
Zrób wszystko tak, aby zrozumiał jak wielki błąd popełnił, zostawiając Cię gdzieś za sobą. Aby to on zobaczył jak wiele stracił, by teraz, po starcie, której w żaden sposób nie da się już cofnąć, docenił to co miał niemal obok siebie, być może nawet najbliżej niż ktokolwiek wcześniej. Nigdy Ty. / Endoftime.
|
|
|
|
Dawniej czułam sens, jaki utrzymywałam w jego życiu i nawet pomimo własnych upadków, pomimo podkładanych nóg, nie zwątpiłam w nas nigdy. A może po prostu nigdy nie potrafiłam zwątpić, może ufałam zbyt bardzo. Do dziś. Do chwili temu. Dziś jego nie ma. Nie ma go ze mną, nie ma przy mnie, nie ma go w moim życiu, a nawet w sercu. Powoli przyzwyczajam się do braku. Przyzwyczajam się do momentów, w których bywa, że jeszcze tęsknię, ale najważniejsze w tym wszystkim jest to, że daję radę. Jeszcze niedawno ze łzami w oczach podnosiłam z bruku swoje serce i dłońmi delikatnie je otrzepywałam, a dziś jest już prawie czyste i prawie idealnie całe. Dziś jest moje. Dotykam je tylko ja i tylko ja trzymam je pod swoją klatką piersiową, nikt więcej. / Endoftime.
|
|
 |
|
Jak linie papilarne, unikalna każda z sekund
|
|
|
|
Dziś zamknę oczy, policzę do dziesięciu
Pstryczek, nim otworzę je, życie nabierze sensu
Kolory tęczy znów chwycę bez trudu
|
|
|
|
Dodaj komentarz
