|
kilka krokodylich łez. chciałabym być zawsze tak szczęśliwa. nie musiał przypominać, że mnie kocha, wystarczyło powiedzieć, że jest lepiej. te kilka godzin trwały dla mnie krótką chwilę. może jestem dziecinna, ale wszystko we mnie krzyczało, żeby jeszcze nie odjeżdżał. kiedy już go nie było, poczułam tą okropną tęsknotę, która będzie mi towarzyszyła, aż do następnego razu kiedy go zobaczę. na pewno wtedy będzie miał kwaśną minę i jakiś problem, ale i tak przytuli mnie na przywitanie. już dawno się tak nie śmiałam i teraz chyba nic nie jest mnie w stanie tak rozweselić, jak jego nieudolne udawanie mojego śmiechu.
|
Dodaj komentarz
