 |
|
To, o czym najwięcej myślimy, tym będziemy.
|
|
|
|
Zwycięzca wie, jak wiele się jeszcze musi nauczyć, nawet jeżeli przez innych uważany jest za mistrza. Przegrywający chce być uważany przez innych za mistrza, zanim nauczy się dość, by wiedzieć, jak niewiele wie.
|
|
|
|
Różnica między człowiekiem sukcesu a innymi to nie brak sił czy brak wiedzy, tylko raczej brak determinacji.
|
|
|
|
Jeżeli chcesz odnieść sukces, musisz skupić się na tym, czego możesz dokonać, a nie na tym, czego nie możesz.
|
|
|
|
Czasem tak długo patrzymy na drzwi, które się zamykają, że nie widzimy tych, które się otwierają.
|
|
|
|
Robienie postępów w trudnym zawodzie wymaga entuzjastycznej wiary w siebie. To dlatego niektórzy ludzie o przeciętnych uzdolnieniach, ale silnym napędzie wewnętrznym, dochodzą dużo dalej niż ludzie ogromnie ich talentem przewyższający.
|
|
|
|
Dwadzieścia lat trwa budowanie reputacji, a 5 minut jej zrujnowanie. Gdy o tym pomyślisz będziesz postępował inaczej.
|
|
|
|
Życie to echo... Co wysyłasz - wraca. Co siejesz - zbierasz. Co dajesz - dostajesz. To co widzisz u innych - istnieje w Tobie. Pamiętaj życie jest echem, zawsze wraca.
|
|
|
|
To, co wysokie, przyciąga niskie i odwrotnie. Im niżej upadniesz, tym wyżej pragnie się wzbić Twoja świadomość.
|
|
 |
|
Nie potrzebuję hashtaga, statusu, wręczanej znienacka róży, częstych wypadów za miasto, na kolację lub do kina oraz ciągłego zapewniania mnie, że jestem ważna. Nie potrzebuję ani słów, ani całej listy dóbr materialnych. Chcę jedynie Twoich palców przesuwających się z samego rana po linii moich żeber i szeptu "wstawaj, moja piękna", nawet jeśli następne co powiesz to "głodny jestem".
|
|
|
|
Bez problemu rzucam hasłem "daj mi spokój", odwracam się na pięcie i znikam z życia tej czy innej osoby. Usuwam się, wyłączam, jakby przestaję istnieć. Dla siebie, bo się męczę. Dla niej - wiedząc, że jedyne co mogę dać to pasmo rozczarowań i bólu. Tylko z nim jest inaczej. Nie potrafię uciec. Chowam się w najbliższym kącie, jednocześnie licząc, że nagle mnie dostrzeże. Tak przeważnie jest. Napotyka się na mnie i wysyła uśmiech. Kilka sekund uniesionych do góry warg, które są dla mnie jak magnez. To ten cholerny krótki moment, przez który od lat wracam do niego co dzień.
|
|
|
|
Od ponad dwóch lat niezmiennie mam w sobie cząstkę, która należy do niego. "Cząstka" brzmi tu dość irracjonalnie, biorąc pod uwagę, że ten element mojej osoby potrafi przejąć kontrolę nad wszystkim. Dochodzi do głosu i w jednej chwili znikają myśli, czy warto, czy powinnam, czy mogę. Nagle bez zastanowienia pojawiam się u niego, a on całuje mnie zachłannie zaraz po tym jak przekroczę próg. Prowadzi mnie niecierpliwie do swojego pokoju, a tam koncentruje się już głównie na tym, by jak najszybciej ściągnąć ze mnie ubrania. Nic nie ma znaczenia - sumienie, jego wibrujący od przychodzącego połączenia telefon i zdjęcia jego kobiety na szafce. Zatapia się w moich wargach, przestając dostrzegać, iż jest cokolwiek innego na tym świecie.
|
|
|
|
Dodaj komentarz
