 |
|
Zacznij doceniać szczegóły. Poranną kawę, dobrą książkę, zachwycającą piosenkę, dobry film. Znajdź szczęście w uśmiechu przechodnia, zdanym egzaminie, ciepłym głosie mamy. Doceniaj każdą sekundę. Uwierz w siebie. Uwierz, że marzenia się spełniają. I chociaż to trudniejsze, niż ciągłe marudzenie, to jest to warte wysiłku !
|
|
|
|
Wydaje nam się, że jesteśmy już dorośli. Nagle wszystko stało się takie skomplikowane! Trzeba zacząć sobie radzić, trzeba dokonać ważnych wyborów. A głosik z głębi nas nie chce wybierać. Krzyczy, że on nie wie, tak naprawdę nie jest pewien. Boi się, czy to na pewno dobry wybór. A jeśli nie? Jeśli się nie uda? Przecież to już decyzje na całe życie. I chcielibyśmy schować się pod kołdrę i nie myśleć. O niczym. Ale trzeba wyjść i udawać dorosłych. Przecież tak bardzo tego chcieliśmy.. Samodzielność, niezależność, wolność!... [shhhhh]
|
|
 |
|
do trzech razy sztuka- anatomia zaliczona, uszczęśliwiona max!
|
|
|
|
`każda kobieta ma coś z Marilyn Monroe- jak nie pieprzyk, to spojrzenie, lub depresję...
|
|
|
|
bal studniówkowy cudowny, chce powtórkę :)
|
|
|
|
Głupia rzecz, miłość. Poznajesz, kochasz, cierpisz. Potem jesteś znudzony albo zdradzony. / Bolesław Prus - "Lalka"
|
|
|
|
nienawidzę ósemek, czemu to tak boli?:((
|
|
|
|
Tak trudno jest zebrać się w sobie. Powiedzieć "dam radę" i dać. Zawalczyć. Utrzymać motywację. Nie patrzeć wstecz. Nie przejmować się zdaniem innych. Dążyć do celu. Wciąż zaparcie iść do przodu. Nie odpuszczać, gdy pojawi się błahy problem. Nie wylewać łez. Nie czekać na czyjąś pomocną dłoń. Tak trudno jest pokonać w sobie tę blokadę, która nie pozwala na więcej i przez którą tak wiele tracimy. Tak trudno jest wygrywać, kiedy nie ma się chęci na walkę, kiedy wszystko to, co dotychczas było siłą, utraciło się na zawsze. [ yezoo ]
|
|
|
|
Tak często stoimy w miejscu, ponieważ boimy się dokonać jakiekolwiek wyboru. Boimy się jego konsekwencji, ewentualnego rozczarowania i bólu jaki może przynieść. Jesteśmy tacy słabi, marni, jesteśmy tak bardzo delikatni, bo obawiamy się, że jeden krok w przód może nas zniszczyć. Powinniśmy próbować, starać się, robić cokolwiek, bo przecież najgorzej jest stać w miejscu i patrzeć jak szybko ucieka nam życie. Jednak coś nas paraliżuje i tak często robimy z siebie ofiarę losu, zasłaniamy się swoimi problemami. Och jesteśmy tacy beznadziejni, tak bardzo beznadziejni. I tak masz rację, ja też taka jestem. / napisana
|
|
|
|
Zwykłe zmienia się w niezwykłe gdy czynami jest to poparte!
|
|
|
|
" badzmy znow dla siebie, badzmy znow przyjaciolkami, popuscmy oboje, nic wiecej nie trzeba i poprostu zyjmy! "
|
|
|
|
Dodaj komentarz
