 |
|
Nic nie jest w życiu proste. Wszystko musi być skomplikowane i na wszystko musimy ciężko zapracować. Jeżeli tak nie jest, to nie potrafimy docenić tego, co mamy, albo wcale tego nie zauważamy.
|
|
|
|
a tak po prawdzie szczęścia nie można szukać między zębami, ani w portfelu, ani tam, gdzie nas nie ma, bo szczęście jest w nas. Szczęście mieszka w sercu, które ma każdy.
|
|
|
|
Nie mów, że nie umiesz, skoro nawet nie spróbowałaś. Przecież ażeby powiedzieć, że się czegoś nie umie, trzeba przynajmniej kilka razy spróbować. Nie wyjdzie za pierwszym razem, to trzeba próbować następny i następny. Jeżeli nie będziesz próbować w życiu nowych rzeczy, mówiąc od razu, że nie umiesz, to będzie ci nudno. Chcesz, żeby tak było?
|
|
|
|
a zaczęło się to tylko od tego, że gdy w naszym życiu stało się coś ważnego, to nikt nam dostatecznie nie pomógł. może po prostu nie widział naszego problemu. ale to dlatego, że nie potrafimy mówić o swoich problemach. nie potrafimy mówić co nas boli, co czujemy i co myślimy.
|
|
|
|
Spadając z nieba właśnie wybrałeś bycie przy mnie, choć na świecie jest wiele wspanialszych ode mnie kobiet.
|
|
|
|
Wszyscy jesteśmy architektami swojego prywatnego piekła. Nikt nie może nas zranić tak jak my ranimy samych siebie
|
|
|
|
Nie ma na świecie dwójki ludzi tak bardzo różniących się od siebie jak Ty i ja. Nie ma na świecie dwójki ludzi tak bardzo w sobie zakochanych. Jak Ty i ja.
|
|
|
|
" Nie mogę go kochać, ale kocham. Czuję się z nim tak prawdziwie. Jeśli się domyśli to totalnie zniszczy to naszą przyjaźń. Postanawiam ukrywać się z tym."
|
|
|
|
Rozkosznie było wylegiwać się rankiem w ciepłej pościeli i nigdzie się nie śpieszyć.. Pozwolić sercu bić spokojnie, a oczom śmiać się, bez powodu, ot tak..
|
|
 |
|
Sama. Jestem sama w mieszkaniu. Czuję delikatny powiew wiatru na skórze, szyby drżą od natężenia dźwięku. Szarawy dym zakreśla w powietrzu niesamowite kształty, otacza mnie zapach kadzidła. Czuję gęsią skórkę, uwalniam się. Mogę być sobą, właśnie teraz. Właśnie teraz, kiedy tu jestem.
|
|
|
|
Jest spokojnie, siedzę na nieco wilgotnym trawniku, jednak przed rosą chroni mnie skórzana kurtka. Chłód bijący od ziemi jest poniekąd kojący - promienie słońca padają wprost na moją twarz i włosy, które w tym momencie wydają się wręcz czerwone. Mrużę oczy, próbując w jakiś sposób dostosować się do jaskrawości światła, niestety z marnym skutkiem. Myślę o tym co zwykle, standardowo mam wrażenie, że wszystko wokół mnie ucichło. Chciałabym tak siedzieć bez końca, z dala od zgiełku, ale jest dość poważny problem : nie mogę...
|
|
|
|
Czułam, że tonę. Tlen opuszczał moje płuca, jego miejsce zaczynała zastępować woda. Kolejny sen dobiegł końca tak gwałtownie, że głośno wciągnęłam powietrze przez otwarte w niemym krzyku usta. Sprawdziłam godzinę - środek nocy, wspaniale...
|
|
|
|
Dodaj komentarz
