 |
|
Dawniej czułam sens, jaki utrzymywałam w jego życiu i nawet pomimo własnych upadków, pomimo podkładanych nóg, nie zwątpiłam w nas nigdy. A może po prostu nigdy nie potrafiłam zwątpić, może ufałam zbyt bardzo. Do dziś. Do chwili temu. Dziś jego nie ma. Nie ma go ze mną, nie ma przy mnie, nie ma go w moim życiu, a nawet w sercu. Powoli przyzwyczajam się do braku. Przyzwyczajam się do momentów, w których bywa, że jeszcze tęsknię, ale najważniejsze w tym wszystkim jest to, że daję radę. Jeszcze niedawno ze łzami w oczach podnosiłam z bruku swoje serce i dłońmi delikatnie je otrzepywałam, a dziś jest już prawie czyste i prawie idealnie całe. Dziś jest moje. Dotykam je tylko ja i tylko ja trzymam je pod swoją klatką piersiową, nikt więcej. / Endoftime.
|
|
 |
|
Bywa też tak, że brakuję mi tchu z tej wielkiej, olbrzymiej miłości do ciebie./sm
|
|
|
|
To jest takie coś czego nie da się opisać. Osiada głęboko w nas i budzi się przy nowo nabytej ranie. Cholernie boli. Wręcz piecze. Pieką wszystkie wspomnienia, które były negatywne, a czasem zdarzy się, że te pozytywne również. /sm
|
|
|
|
Przepraszam, że jestem często egoistyczny, nadopiekuńczy, chorobliwie zazdrosny, wredny, pyskaty, infantylny. Przepraszam, że często pracuję do późna, a potem od razu zasypiam. Powinienem też cię przeprosić za to, że ze wszystkim cię kontroluję. A i za to, że pilnuję twoich nie obfitych posiłków. Może jeszcze za to, że zbytnio się o ciebie martwię, nawet gdy nie mam powodu. Przepraszam, że za często mówię, że cię kocham, a jeszcze częściej na ciebie krzyczę. O, jeszcze wybacz mi to, że wywołuję kłótnie o nic. A najbardziej chciałbym, abyś wybaczyła to, że padło akurat na mnie./sm
|
|
 |
|
Zapominasz sobie o problemach i cieszysz się. Zwyczajnie jesteś szczęśliwy, siedzisz sobie, pijesz colę, śmiejesz się. Ale problemom to się nie podoba. Muszą przypomnieć o swojej obecności, tym samym już nie pozwalając, by kiedykolwiek uśmiech zagościł na twojej twarzy. /shhhhh
|
|
|
|
Strach paraliżuje tak bardzo, że nie jesteś w stanie funkcjonować. Zatracasz swoje zmysły, emocje, myśli. Twoje żebra drżą, rozcinają skórę, przebijają się przez nią, wychodzą na wierzch. Krew wylewa Ci się z ust. Gałki oczne krwawią. Nie możesz oddychać, oślepłeś. Słyszysz krzyk. Boisz się jeszcze bardziej. Nie możesz się ruszyć, nic nie widzisz, jesteś bezradny. Twoje uszy odpadają. Jesteś w nicości, wszystko zniknęło. Nie widzisz, nie słyszysz, nie czujesz. Boisz się, strach jest ogromny, zabija Cię. /shhhhh
|
|
|
|
Pytają mnie dlaczego tak się zachowuję, czemu jestem chamem, dla człowieka, z którym jeszcze kilka miesięcy temu dzieliłam każdą myśl. Przecież trzeba mieć twardą skórę, dlatego gdy ktoś kopie mnie w dupę- podnoszę się i oddaje mocniej. Nie pokażę, że zabolało, nie powiem, że upadłam, nie dam tej satysfakcji. Przegrałam przyjaciela, a teraz będę dążyć do tego, by to on poczuł się przegrany. /shhhhh
|
|
|
|
Niektórzy wypluwają emocje na bitach, inni zatrzymują je gdzieś głęboko w sobie, a ja jestem z tych, którzy kształtują je między słowami zapisanymi nieraz nawet na dłoniach. / Endoftime, blog.
|
|
|
|
Bywa, że kuje Cię coś w serce przez parę minut, a później jest już normalnie. Bywa, że bolą Cię kolejne ruchy i w pewnym momencie coś nie pozwala Ci postawić kroku w przód. Bywa, że tęsknisz tak jak ja, wiedząc doskonale, że to i tak bez sensu. Bywa, że coś zaczyna nas łączyć. To ból, tęsknota. To nasze uczucia. / Endoftime.
|
|
|
|
Moja dusza krzyczy, a serce łaknie pomocnej dłoni. Dłoni, która je przytrzyma, choć na chwilę, byle by nie upadło z hukiem na bruk. Czuję rozszarpywanie organów. Coś właśnie pociąga za żyły, grając na nich niczym na strunach. Powoli wyszarpuje żebra, każdej po kolei ze skruchą i nadzwyczajną delikatnością. Coś obchodzi się ze mną łagodnie. Chce mi dać nadzieję, po czym kruszy kości. Miażdży je z fascynacją i patrzy jak cierpię. Chyba uwielbia, gdy cierpię, gdy w moich źrenicach tkwi już tylko sama pustka. / Endoftime.
|
|
 |
|
Przepraszam , ale jakoś mi nie imponuje dym z papierosa
|
|
|
|
Dodaj komentarz
