 |
 |
Mam mętlik w głowie. Nie wiem co robić, jak żyć oraz jaką decyzję podjąć..
|
|
|
|
|
Nie proszę, abyś był codziennie. Lecz bądź chociaż czasami. Odezwij się do mnie, napisz co u ciebie się dzieje. Zapytaj czy u mnie wszystko jest w porządku. Pokaż, że odrobinę ci zależy. Nie wymagam zbyt wiele. Jedynie proszę o to, abyś troszkę się mną zainteresował. Chcę, abyś był moim przyjacielem, kimś komu będę mogła zaufać, kimś kto będzie mógł mnie znać doskonale.. Na wylot. Bądź kimś, kto wiedział o mnie wszystko i wykorzystywać to, gdy pojawi się zła chwila w moim życiu podczas, której zwątpię w istnienie
|
|
|
|
|
każda kolejna rozmowa z Tobą to kolejny powód by się w Tobie zakochać.
|
|
|
|
Męczę się z bólem i walczę sama ze sobą.
|
|
|
|
pamiętaj żeby się uśmiechać. żeby iść przez miasto z wyrazem twarzy szczęśliwego człowieka. pamiętaj, by nie dać za wygraną - by pokazać tym wszystkim zawistnym pizdom, że dajesz radę, i , że nigdy się nie poddasz. || kissmyshoes
|
|
|
|
Każdy co jakiś czas pyta siebie „co ja tu robię?, czy na pewno chcę tu być?”, jest zrezygnowany, ma wątpliwości, czuje bezradność, brak miłości, kompletne niezrozumienie, wyczerpanie, wstyd, upokorzenie… ale czy to na pewno jest powód żeby nie móc żyć? Skoro każdy przez to przechodzi? I każdy zabiera swoje problemy na noc do domu i budzi się z nimi rano? I każdy myśli też: chyba tylko ja tak mocno czuje ból... Chyba nikt na świecie nie przeżywa tego tak wyjątkowo jak ja... Bo to prawie niemożliwe poradzić sobie z tym kurewskim chaosem, który zdaje się być coraz większy z każdym następnym dniem. Gdyby inni czuli to co ja to chyba zabiliby się już dawno… Myślisz tak czasem? Całe szczęście, że każdy tak czasem myśli. Ja tak myślę. To jest trochę uspokajające... Nikt nie wie jak żyć... ale dobrze jest w coś wierzyć, bo bez wiary to już nic sensu nie ma na pewno...
|
|
|
|
|
czuję że za niedługo będę cierpieć. / zm_
|
|
|
|
Nie wiem co mam powiedzieć, opadam z sił, czuję się jak wrak, jakis pieprzony titanic, który tonie, gubi się, nie ma już dla niego szans. tak się czuję. przykre prawda? dziewczyna, zwykła nastolatka, mająca zaledwie szesnaście lat, nie radzi sobie z życiem i najchętniej by z nim skończyła, ale coś jej nie pozwala, pewnie strach, przed śmiercią, ale czego tu się bać? śmierć to ukojenie, wystarczy kilka pociągnięć żyletką, połknięcie kilku tabletek, alkohol, silne dragi, przecież to nie wiele, wystarczy chwila, a życie? życie to ból, cierpienie, żal, brak chęci do czegokolwiek i uczestniczący w nim zawistni ludzie, którzy psują nam psychikę próbując nas zniszczyć, chcą bysmy spadli na samo dno, by się już nie podnieść i udaje się to im, wspaniale. życie to prawdziwa walka, więc może lepiej wybrać śmierć? / charakterystycznie
|
|
|
|
Czy kiedykolwiek kochałeś kogoś tak bardzo, że dałbyś sobie uciąc za niego rękę?
Nie, nie w przenośni, dosłownie - czy oddałbyś za niego rękę?
Kiedy wiedzą, że są twoim sercem
I ty wiesz, że byłeś ich zbroją
I zniszczysz każdego, kto spróbowałby je skrzywdzić
Lecz co gdy twa karma obraca się przeciwko tobie i cię kąsa
I wszystko, o co walczyłeś, obraca się przeciwko tobie?
Co, gdy stajesz się głównym źródłem bólu?
|
|
|
|
|
Gracja, wdzięk i pewność siebie. Zawsze. Nawet, jeśli się przewrócisz
|
|
|
|
Dodaj komentarz
