 |
|
,,Od tak dawna jestem samotna, że niemal przestałam oddychać."
|
|
|
|
,Potrafi być dotykalny, potrafi dopuszczać do siebie ludzi. Ja w dzień z trudem
znoszę to, że muszę oddychać tym samym powietrzem co inni. Gdy Maribeth
podnosi rękę, aby poprawić mi włosy, muszę wbijać paznokcie w dłoń i siłą woli
powstrzymywać się, żeby się nie odwrócić."
|
|
|
|
,,W rzeczywistości chcę przez to powiedzieć, że ze wszystkich pogodnych,
pełnych dobrych intencji ludzi, którzy codziennie chwalą mnie i wynagradzają za
moją dwulicowość – za mój talent do nakładania starannie skonstruowanej maski –
to właśnie on dostrzegł we mnie coś prawdziwego."
|
|
|
|
,,– Chcę tylko powiedzieć, że czasami wykorzystywałem cię jako powód. Kiedy
ma się powód, bardzo łatwo nawalić się do nieprzytomności. To fajna sprawa.
Można zapomnieć o wielu rzeczach. Czasami robi ci się niedobrze, ale to też jest
w porządku, bo przez chwilę nie ma nic oprócz mdłości. Ale kiedy jest po
wszystkim, wracasz tam, skąd zacząłeś, tyle że czujesz, że masz napieprzone nie
tylko w głowie, ale że cały jesteś rozpieprzony. Wtedy włazisz do łóżka, zwijasz się
i marzysz, żeby było inaczej."
|
|
|
|
,,Wyobrażać sobie życie bez niej to jakby wyobrażać sobie życie, którego się nie przeżyło."
|
|
|
|
,,Gdziekolwiek jesteś, jestem tu i wołam do ciebie. „Ja” mojego serca wita „ty” twojego."
|
|
|
|
,,Ale staram się nie myśleć o nim zbyt wiele. Staram się nie myśleć, że przez kilka godzin pewnego złotego październikowego dnia kogoś kochałam. A potem go straciłam."
|
|
|
|
,,W tej chwili drzwi zamknęły się za nim i całą energię włożył w to, by nie rozpaść się na kawałki."
|
|
|
|
,,Tak stworzyłabym niebo, gdybym mogła - pełne światła, ludzi, książek. Wszędzie dookoła, gdziekolwiek spojrzę, widzę światy do odkrycia. Świat w każdej książce. Świat w każdym mężczyźnie, kobiecie, dziecku. Nawet gdybym żyła miliard lat, nie zdołałabym odkryć wszystkiego, co jest do odkrycia w każdym z nich."
|
|
|
|
,,Ale owszem, przyznaję, ten czytelnik często zastanawiał się, dlaczego czyta, dlaczego tak chętnie przewraca kolejną kartkę, dlaczego tak pokrzepiające jest dla niego ciągłe powracanie do bohaterów, jakby odwiedzał dawnych szkolnych kolegów, albo dlaczego ekscytują go spotkania z nowymi postaciami. Jedyną właściwą odpowiedzią wydaje się ta, że pomijając czystą przyjemność płynącą z lektury, czytanie historii sprawia, że ten czytelnik nie czuje się samotny, wiedząc, że jego myśli i uczucia zostały już kiedyś pomyślane i przeżyte. Czytanie sprawia, że człowiek czuje się połączony z doświadczeniami innych i dzięki temu mniej dziwny."
|
|
|
|
,,Uderzyło mnie, że nigdy nie wyobrażałem sobie, że człowiek może być tak szczęśliwy i nie umrzeć od tego."
|
|
|
|
,,Ale komuś musiał powiedzieć o Elianie. Zaczął mówić do siebie. Czasem podczas długich spacerów po plaży wspominał o tym krabom w piasku. ,,Ona mnie kocha", mówił do nich, a one rozbiegały się, aby nieść radosną nowinę. Mijając zabłąkaną meduzę podczas kąpieli w morzu, wołał do niej: ,,Hej, słyszałaś? Ona mnie kocha!". A meduza machała parzydełkami w odpowiedzi. Nocą szeptał do gwiazd: ,,To tak między nami, ale ona mnie kocha. Bardzo". A gwiazdy mrugały do niego."
|
|
|
|
Dodaj komentarz
