 |
|
Chciałam o tym zapomnieć lecz droga nie tędy ćpanie i chlanie każdy płaci za swe błędy.
|
|
 |
|
Era wirtualnych słów, emocji, miłości. Era ludzi bez uczuć.
|
|
 |
|
Wchodząc od mojego pokoju można potknąć się o porozwalane ubrania, ulubione książki i kubki po herbacie. Jednak najbardziej w oczy rzucają się kawałki mojego połamanego serca, strzępki emocji i sponiewierane sumienie.
|
|
 |
|
A może tak właśnie miało być . ? Może miała się w nim zakochać bez wzajemności , żeby zrozumieć , że nie zawsze to czego pragnie może należeć do niej . ? Przecież ona była tylko zwykłą , małą dziewczynką która zakochała się w jego szklano - niebieskich oczach , w tym jego uśmiechu , w tym jego sposobie bycia i w tej jego minie . A on był tylko zwykłym małym chłopcem , który nie widział że jest jej marzeniem . .
|
|
 |
|
Uśmiech? Nie zawsze musi być szczery. Pocałunek? Nie zawsze musi być znaczący. Miłość? Nie zawsze musi być spełniona. Cierpienie? Nierozłączny element zakochania.
|
|
 |
|
a kiedy już miałam na Ciebie wyjebane , to musiałeś domnie napisac i przywrócić tą nadzieje .
|
|
 |
|
Dusząc się płaczem, zrozumiała, że wciąż jej na nim zależy. Pomimo tego wszystkiego co jej zrobił, pomimo tego jak ją skrzywdził
|
|
 |
|
Nie ma co się dręczyć . Trzeba zamknąć ten rozdział , zapomnieć , wymazać , wykasować , odkochać się , pozbyć się pliku z własnej pamięci . Trudno . Było . Minęło .
|
|
 |
|
Jedyne czego dzisiaj żałuje to ten czas stracony na czekaniu aż mnie pokochasz.
|
|
 |
|
moje uczucia były niczym rozlane mleko. wpływające między pojedyncze, nierówno ułożone płytki, gdzieś w korytarze fug. pałętały się - zagubione, nieme i niewidome.
|
|
 |
|
dziś to tylko pare dni z kalendrza, do których nie wracamy no cóż tak się zdarza.
|
|
|
|