 |
|
kimkolwiek jesteś, nie mów co mam wybrać bo nawet jak spierdole to moja decyzja.
|
|
|
|
i mógłbym mówić Ci o bólu, lecz schowam go w kieszeni bo sam stwórca mógłby się zarumienić.
|
|
|
|
mówią, że doświadczenie uczy, więc byłem w ostrej szkole.
|
|
|
|
i spróbuj kiedyś przejść się moimi ścieżkami i spróbuj kiedyś się zmierzyć z moimi zobowiązaniami.
|
|
|
|
głupcy, którzy ze mną chcą zamienić się miejscami. spokojnie, chcesz? to oddam ci swój bagaż i popatrzę z boku jak szybko się wypierdalasz.
|
|
|
|
gdy stracone nadzieje bolą jak pierwszy wpierdol, my tylko na pętlach mamy swoją niepodległość.
|
|
|
|
nie umiem chodzić po wodzie, po wódzie też tylko ledwo, ale nawet wtedy nie mam w dupie i nie jest mi wszystko jedno.
|
|
|
|
setki przemian spowodowanych przeżyciami, wywołuje u mnie powolny uczuć zanik.
|
|
|
|
rzeczywistość budzi mnie swym czułym spierdalaj.
|
|
|
|
przytłacza mnie ten ogrom, ja sam wobec świata.
|
|
|
|
ile w koło jest rzeczy wymagających wyjaśnień, ile pytań, na które już odpowiedz jest rozmyta. witam! w świecie, w którym człowiek niczym tytan, walczy o swoje szczęście, chwile chwyta.
|
|
|
|
możesz wychylić do dna nawet litra, a jednak, nie odnajdziesz uczuć w dużych cyckach bez serca.
|
|
|
|
Dodaj komentarz
