 |
|
1. Odkąd pamiętam, po każdej burzy w moim życiu czekałam na moment pogodzenia się z rzeczywistością. Dla mnie od zawsze to była samotność. Wolałam ją niż kolejnego palanta wprowadzać swoje życie, kochając zupełnie kogoś innego. Samotność nazywałam spokojem. Gdy zasypiałam, płakałam, zabijałam wolny czas to ona zawsze była tuż obok. Nigdy nie pytała, nie oceniała, nie pieprzyła głupot, tylko po prostu była. Starałam się jej nie wygarniać, tylko czekałam sama na jej odejście. Przyzwyczaiłam się do niej jak do drugiego człowieka. Teraz mam wrażenie, że za bardzo rozgościła się w moim życiu. Przez nią wracam do spraw, które spieprzyłam i nie jestem już w stanie ich naprawić. W mojej głowie odbija pełno nieprzeprowadzonych rozmów, niewypowiedzianych słów, niespełnionych obietnic wobec innych i ogrom pytań. Żałuję, że nie mogę zmienić przeszłości. Postąpiłabym w wielu przypadkach całkiem inaczej, wybrałabym inne rozwiązania, naprawdę, ale nie mogę się już cofnąć.
|
|
 |
|
Życie jest okrutne, kiedy znowu dzielę towar na zegarku pięć po szóstej i chuj. Niepotrzebny mi nikt.
|
|
|
|
Ten rok to porażki, zero sukcesów, ekscesy z jakimiś pannami.
|
|
  |
|
To już nic nie zmieni. Nie zmieni płacz, nie zmieni ból. Nie zmienią łzy, których dość często nie da się opanować. Nie zmieni się już nic, jedyne co zostało to zdjęcia, na których można odnawiać wspomnienia. A to bardzo mało, cholernie mało, jak na kogoś kogo kochało się ponad wszystko./bezznakumiloscii
|
|
|
|
Znowu dostałam skrzydeł i czuję, że wszystko będzie dobrze. Dotarło do mnie, że najbardziej muszę skupić się na sobie, że związek to ma być dopełnienie samej siebie, a nie podstawą do układania sobie życia. Myślę, że to co przeżyliśmy nauczy nas siebie na nowo. / mabelle
|
|
|
|
Wiesz najgorsze jest to, że byłam w stanie zrobić dla Ciebie wszystko. Mimo, że nie byłam pewna, czy to na pewno będzie dla mnie dobre - starałam się, być dla Ciebie w stu procentach. Chciałeś żebym zrezygnowała ze znajomych, wybierałeś mi pracę, próbowałeś zamknąć mnie w domu, bo według Ciebie takich poświęceń wymagał związek na odległość. Robiłam wszystko co chciałeś, mimo to nie byłam szczęśliwa. Czegoś ciągle mi brakowało. Nalegałam na zamieszkanie ze sobą nie wiedząc, jakie skutki przyniesie ta decyzja. I wywróciłam do góry nogami całe swoje życie. Zamieszkałam z Tobą w innym kraju, bez znajomych i rodziny. Wystarczyły 3 dni, żebyś po prawie roku mieszkania ze sobą - zniszczył wszystko co zbudowaliśmy, karząc mi wracać do domu.. / mabelle
|
|
|
|
Nigdy przedtem nie byłam aż tak bardzo zagubiona. Jak mała dziewczynka, która dopiero co nauczyła się chodzić, a przed nią jeszcze tyle nowych wyzwań. Wystarczyło parę dni, żeby cały mój świat zawalił się przed moimi nogami i zdeptał resztki nadziei, że cokolwiek jeszcze w życiu mi się ułoży. Byłam zaślepiona miłością, myślałam, że jeśli ja się poświęcę to ktoś to doceni i zrobi dla mnie to samo. Dlaczego więc teraz zostałam sama? Ze złamanym sercem, łzami, które codziennie wieczorami szpecą moje policzki i ogromną ilością wspomnień, których nie potrafię wyrzucić z głowy? / mabelle
|
|
|
|
W chwili, w której oddajesz komuś swoje serce nie spodziewasz się konsekwencji jakie niesie za sobą ten gest. W Twojej głowie wszystko zdaje się być kolorowe i radosne i nie myślisz, że jakkolwiek mogłoby się to zepsuć. Jednak może. Możesz zostać z połamanym sercem, nie spełnionymi obietnicami oraz ogromnym żalem do świata, że pozwolił Ci na taki ból. Ale Ty wiesz, że musisz przez to przejść, że musisz dać radę, bo może gdzieś tam czeka na Ciebie ktoś kto zechce odpędzić wszystkie chmury jakie do tej pory zebrały się nad Twoim niebem. / napisana
|
|
|
|
Zapraszam - http://mojaemigracjaa.blogspot.com/ :)
|
|
|
|
Przez większość czasu zastanawiałam się, cóż bym Ci powiedziała, gdyby doszło do przypadkowego spotkania. Układałam wiele monologów, po czym wybierałam najlepszy i powtarzałam go codziennie przed snem, by go nie zapomnieć. Ale wiesz co, nie.. Ty nawet nie zasługujesz na monolog z moich ust i myślę, że dwa słowa będą wystarczające. Pierdol się.
|
|
|
|
Jak płakać to po ciemku i w ciszy zanim uśniesz.
|
|
|
|
Kiedyś potrafiłam z łatwością wybaczać i zapominać o wyrządzonej krzywdzie wobec mojej osoby. Miałam w sobie ogrom siły i nadziei, że mój kat zmieni swoje postępowanie i siebie. Naiwnie wierzyłam, że jestem ważna. Dziś nie potrafię jednego, ani drugiego i na dodatek żyć na nowo.
|
|
|
|
Dodaj komentarz
plusik
