 |
 |
Nie chcę od Ciebie wiele. Nie chcę, żebyś wciąż trzymał mnie w ramionach, nie przestawał całować moich ust, włosów i głowy. Nie potrzebuję żebyś z każdym krokiem wyznawał mi uczucia, byś zapominał jak oddychać patrząc na mnie, czuwał przy mnie kiedy zamknę oczy znużona snem. Chcę tylko móc powiedzieć Ci wszystko, wyszeptać do Twojego ucha te paranoje rodzące się w mojej głowie i wiedzieć, że choć znów myślę jak dziecko, jestem w Twoich oczach tą samą dziewczyną, którą byłam przed momentem. Chcę wiedzieć, że mimo wszystko będziesz szedł ze mną przez piekło, trzymając mnie za rękę. Żeby Twój uśmiech był lekarstwem na moje lęki i żebyś mimo wszystko mnie kochał, to tak za pamięci.
|
|
 |
|
Czasem po prostu coś pójdzie nie tak, pewne rozrzucone kawałki przestają do siebie pasować tak jak wcześniej. Teraz jesteśmy tylko rozsypanką. Rozsypanką zbędnych słów, ale i tych niewypowiedzianych. Rozsypanką uczuć, które wymywają w naszych wnętrzach to co wcześniej liczyło się ponad wszystko inne. Rozsypanką gestów, które wcześniej mówiły więcej niż słowa. Jesteśmy własną rozsypanką, której jeśli nie my, nikt nigdy więcej nie będzie w stanie złożyć od nowa. To trudne, prawda? Gdy z rąk wymyka nam się coś, czego przecież byliśmy tak bardzo pewni. Coś, za coś zabiłbyś wcześniej. Tu czas jest zabójcą. Przemijanie? Proszę, nie mów nigdy więcej, że czasem coś musi się zmienić, by przyszło coś lepszego, miłość nigdy się nie zmienia. / Endoftime.
|
|
 |
|
|
zacznijmy ostrą jazdę, do rana dużo czasu .
|
|
|
|
|
może i wyglądam spokojnie, ale w myślach zabijałam się już tysiące razy .
|
|
|
|
"Nie powtarzaj mi, że to nieważne. Wierzę w każde słowo, jak w ciebie.
Jesteś numerem jeden dla mnie, a ty na poważnie tego nie bierzesz.
Zanim zaczniesz się wahać, zobacz gdzie jestem, daję ci wszystko.
Nadal niezmiennie mogę być wszędzie, a wciąż jestem blisko. "
|
|
|
|
Tak drobne ciało skrywa tak wielkie serce
Zwykły jak ja człowiek nie chce nic więcej
Niech to trwa, nigdy się nie kończy
Nawet śmierć nas nie rozłączy!/Pih
|
|
 |
|
Muszę nauczyć się jednej cholernie ważnej
rzeczy. Nie mogę przejmować się za każdym
razem, kiedy powiesz mi coś niemiłego,
kiedy skrzywdzisz mnie w jakiś sposób,
nawet nieświadomie. Czuję wtedy, że
wszystko tracę. Nie mogę też cieszyć się,
gdy powiesz mi coś miłego, kiedy mnie
przytulisz, nawet porozmawiasz. Dostaję
wtedy nową porcję endorfin, mój płomyk
nadziei rozpala się. A potem znowu
gwałtownie go gasisz. To chyba znaczy, że
muszę nauczyć się żyć bez Ciebie, być
obojętną. Obawiam się tylko, że teraz jest to
niemożliwe. / zj_eb_
|
|
 |
|
no i niby jest dobrze, niby mniej się smucę, a więcej uśmiecham, ale jednak czegoś mi tu brak. a raczej kogoś.
|
|
|
|
|
powiedziałabym co czuję na Twój widok, ale takich rzeczy nie mówi się na głos.
|
|
|
|
|
nie umiem bezczynnie czekać, nienawidzę bezradności i nie lubię niczego na siłę.
|
|
|
|
Dodaj komentarz
