 |
|
przyzwyczaiłam się mówić na to: moje serce. czasem jednak mam wrażenie, że jest mi obce. czyni to czego moje nigdy by nie uczyniło.
|
|
|
|
szczęśliwe zakończenie to pewność, że mimo wszystkich nieodebranych telefonów, złamanych serc, błędnie zinterpretowanych znaków, cierpienia i wstydu, nie straciło się nadziei
|
|
|
|
a mama znów myli mój przepity głos z przeziębieniem.
|
|
|
|
nie przychodź już do mnie ze łzami w oczach, przepraszając. już wystarczy.
|
|
|
|
ty mnie ranisz, ja Cię kocham.
|
|
|
|
kiedyś sekundę dzieliliśmy na dwoje, żeby minuta była dłuższa.
|
|
|
|
bo kiedy Ciebie przy mnie być nie może, sięgam na dno serca i czuję obecność Twoją zawartą w wspomnieniach.
|
|
|
|
nieidentyczna, codzień inna.
|
|
|
|
ktoś kiedyś powiedział, że w chwili, kiedy zaczynasz zastanawiać się, czy kochasz kogoś, przestałeś go już kochać na zawsze.
|
|
|
|
a przecież tak nie jest. nie wolno mi wymawiać jedynego słowa ważniejszego od jedenastu minut - miłość.
|
|
|
|
słuchaj po prostu głosu swego serca. ono wie wszystko.
|
|
|
|
dlaczego mam zatem słuchać serca?
|
|
|
|
Dodaj komentarz
