 |
|
no excuses.
no apologies.
no regrets.
|
|
|
|
Nie musisz mi prawić komplementów. Nie musisz przepraszać. Nie musisz skakać wokół mnie, jakbym była jakąś księżniczką. Nie musisz skomleć, ani wić się u moich nóg. Nie musisz pisać poematów ani śpiewać mi piosenek. Proszę Cię tylko o jedno - bądź. / caramello
|
|
|
|
Nienawidzę tej myśli, że nigdy nie będę zdolna Cię nienawidzić./ caramello
|
|
|
|
Ludzie mówią, że się zagubili, że nie wiedzą gdzie i dlaczego są.
Ja nie jestem zagubiona. Wiem dokładnie na czym stoję. I nienawidzę tego. / caramello
|
|
|
|
"nie", to tylko takie głośno wypowiedziane "tak". / caramello
|
|
|
|
Ja trzęsę się z zimna, a Ty zdejmujesz bluzę. Ja zasypiam, Ty się budzisz. Ja wrzeszczę, Ty szepczesz. Ja jestem ogniem a Ty lodem. Powiedz mi, jak taka zupełnie poprawna realistka mogła pokochać takiego niepoprawnego optymistę, co? / caramello
|
|
|
|
I nawet tymbark Ci mówi, że czekam na Twój ruch... / caramello
|
|
|
|
to tak dziwne, jak wiele może zmienić się w tylko w jeden rok. Wtedy, patrząc się na spadające płatki śniegu nie potrafiłam się nim cieszyć mimo, że tak bardzo go kocham. Płakałam, zamknięta w swoim pokoju, paląc papierosy i myśląc o kimś, kogo tak naprawdę nigdy nie miałam. A teraz? Z błyszczącymi oczami spoglądam na białą nawałnicę i myślę, że chociaż wiele będę musiała poświęcić, to wreszcie mogę być szczęśliwa. Naprawdę szczęśliwa. / caramello
|
|
|
|
- Ale wiesz, ja nie jestem taka jak wszystkie. Nigdy Cię nie przeproszę. Nigdy nie przyznam się do tego, że zrobiłam coś źle. Nie będę miła, potulna i grzeczna. Piję i palę. Z imprez nie wracam przed północą, jak kopciuszek. Będę Cię kopać i drapać, bić i wrzeszczeć. Będę... - Wiem. Ale właśnie taką Cię kocham. / caramello
|
|
|
|
Spełniona miłość nie jest tematem, nad którym się rozpływamy, przez którą piszemy wiersze. Dlaczego? Chyba już wiem. Jest łatwa. Przyzwyczajamy się do niej i po prostu wiemy, że ona jest. Dopiero, kiedy ktoś złamie nam serce czujemy w sobie siłę, by opisać swoje uczucia. Jakby negatywne emocje były czymś, co uaktywnia w nas talent. Teraz się zastanawiam, jak bardzo nieszczęśliwi musieli być wszyscy wielcy twórcy. I chociaż od zawsze chciałam zbliżyć się do ideału, teraz już nie chcę. Takie życie jest dla mnie zbyt straszne. / caramello
|
|
|
|
Dodaj komentarz
