 |
|
Z nadzieją spoglądam w otchłań mych uczuć, szukając powodu dla którego tak bardzo zmieniłam się wewnętrznie. Szukam tego punktu, w którym coś sie we mnie zmieniło, w którym coś pękło, coś uciekło, przeleciało, coś powstało. Szukam tego kawałka kamienia stojącego tam na dnie serca, ciążącego, nie pozwalającego na chwilę zapomnienia, odrobinę miłości, niechęci do przeskoczenia tej przeszkody, otworzenia się. Blokującego moimi obawami coś, czego wytłumaczyć nie potrafię. Ukraść szczęście. Nie martwić sie konsekwencjami, zachować się jak kiedyś.. beztrosko.. po prostu dać szansę. Brakuje mi tego. Rozmyć blokadę, spróbować.
|
|
 |
|
pamiętam ten wieczór,majowy zimny wieczór.pożegnaliśmy się czule,dość czule.wtedy jeszcze coś nas łączyło,wtedy to jeszcze łączyła nas miłość.położyliśmy się obok siebie jakby nic się nie stało,długo nic,tylko przyspieszone oddechy,nie wiem o czym myślał,tylko łzy stanęły mu w oczach,a potem?potem tylko chwyciłam jego dłoń i powiedziałam,że trochę się boję jutra,bo jutro już nie było wspólnej kawy i rozmów przy stole,nie było jego spojrzenia,a on..uznał,że tego się nie boi.więc czego?powiedział'co będzie jeśli nie pokocham nikogo tak mocno'wtedy wierzyłam w to,że się boi,a może chciałam by tak było.wtedy wiele myślałam gdy patrzył w moje oczy i tak kłamał. kłamał(...)dziś też mamy zimny sierpniowy jeszcze wieczór.ale on leży już przy niej,mówi że ją kocha,że się nie boi,że kocha najmocniej.a ja stygnę sama wiedząc,że już pokochał -shony
|
|
 |
|
- Kiedyś, dawno temu, w sumie to jakiś rok wstecz,
wszystko było barwne, wszystko miało jakiś sens.
Ciepły spadał deszcz, każdy wiatr był przyjemnością,
noc była dla nas jak dzień, a dzień jak piękny sen.
Razem, nie osobno, zawsze dawaliśmy radę
choćby nawet świat się walił, to i tak byśmy przetrwali..
Nie było na nas mocnych, bo byliśmy najmocniejsi,
ta miłość jak bez skazy, gdzieś mieliśmy zakazy..
Ty plus ja równa sie my, my to najpiękniejsze dni,
my to nie tylko uczucia, ale wszystko co istniało,
wszystko co mi siłę dało, co mną w życiu kierowało..
Zapomniał się nasz los, poukładał nam stos kłód,
teraz już nie my, podążamy dziś osobno,
chociaż nie ukrywam tego, że lepiej mi było z tobą..
Oddając ci me serce kiedyś na twoje ręce
nikt mnie przed tym nie ostrzegł że rozbijesz je doszczętnie..
|
|
|
|
- Nieodwracalne słowa, potem znów wypominanie kto więcej
zniszczył, kto ranił. Wiesz to już pojebane,
ale na zmianę przez te kłótnie są uczucia stale
poprzeplatane jakby krawiec z nas tu szył ubranie...
|
|
|
|
- Nie wiesz co jest w mojej głowie, a więc jakim
kurwa prawem chcesz mówić o mnie cokolwiek?
Błędy bo je łatwo zauważać.. Nie powtarzaj mi kim
jestem po tych kilku smutnych prawdach.
Tak zraniłam wiele osób, nie zaprzeczam
ale może powiesz o tym ile noży mam na plecach, co?!
|
|
|
|
- Nie obiecuj, że odmieni się to życie, które straciło sens..
|
|
|
|
- Jestem ci wdzięczna i zapamiętaj ... na pewno przetrwam,kiedy nie będzie nas.
|
|
|
|
- Chciała bym być obojętna na błędy, które popełniasz..
|
|
|
|
- ,, Boję się oddać jej w całości, miłość przekracza wszystkie progi mojej dojrzałości,
serce w najwyższym stanie gotowości,przyspiesza swój rytm,po to by walczyć przed utratą jej bliskości.
Mam dosyć życia w niepewności, im dłużej odkładamy ważne sprawy, czuję na plecach Twój oddech złości, to jest pościg, za szczęściem, które za każdą spokojną chwilę nam każe płacić bólem...
Mimo to, czuję że, nie musimy słuchać innych, że nie musimy udowadniać sobie kto był winny. Czuję to całym ciałem - chcę być silny, więc chwyć mnie za dłoń...
I chodź ucieknijmy stąd, nie chcę już oddychać tym zatrutym powietrzem! Chodź ucieknijmy stąd,
nikt nie będzie mówił nam co dla nas jest najlepsze.. Chodź ucieknijmy stąd, nie patrząc czy ma to jakikolwiek sens. Chodź ucieknijmy stąd, czeka jeszcze na nas tyle miejsc.. "
|
|
 |
|
możesz się bronić. nakładać ochraniacze na kolana, łokcie i serce. możesz uciekać, biec ile tylko sił w nogach. możesz kłamać, mówić, że jej nie potrzebujesz. możesz płakać. możesz błagać. możesz się zapierać, powtarzać - nigdy więcej. możesz obiecywać sobie, że dasz radę, że wytrzymasz. możesz wyrzucić ją do kosza... ona i tak wróci. uderzy w Ciebie ze zdwojoną siłą, przyciśnie Cię do ściany i otuli słodkim oddechem. będzie przynosić Ci ból, ale i wiele radości. będzie ofiarować Ci wspomnienia, te lepsze i gorsze. może znowu Cię zniszczy, znowu Cię skopie, znowu Cię pogryzie. nie zmienisz przeznaczenia. nie pozbędziesz się miłości.
|
|
|
|
nagle poczułam się wyjątkowa. od dawna niedoceniana, poniżana, dostałam skrzydeł. słowa uniosły mnie dziesięć centymetrów nad ziemię. chciałam dotknąć chmur. bałam się, że magia pryśnie. bezgłośny krzyk - 'zostań, błagam', rozdzierał mi serce. przytuliłeś mnie jak obiecałeś, a świat zawirował. pokochałam Cię w sekundę. tak niewiele potrzebowałam do szczęścia. dodatkowej pary rękawiczek w kieszeni Twojej kurtki, buziaka w czoło na pożegnanie, obiadu, gdy padałam na twarz po zajęciach, odrobiny namiętności wieczorami i tych dwóch magicznych słów na dzień dobry. tak niewiele brakowało mi by osiągnąć sukces, spełniać się, z dziewczynki zmienić się w kobietę. ofiarowałeś mi to wszystko. dziękuję.
|
|
|
|
2.. Pragnęła znów mnie zranić. Upewniła się, że dostatecznie podcięła mi kolejny raz skrzydła. Wyczuwam pewną radość z jej strony. Przeszłość karmi się moim cierpieniem. Ból i tęsknota zawładnęły każdy mój organ. Zostawiając na nich srebrzystą rosę nieprzyjemnych tortur. Świat zaczyna przypominać mgłę.. Łzy stają się intensywniejsze. Dreszcze zaczynają być bolesne. Smutek oplata każdą z żył, synchronizuje się z aortą, zadając jeszcze większe katusze…
|
|
|
|
Dodaj komentarz
