 |
„(...) samotność to piękna rzecz, ale potrzeba kogoś, komu można powiedzieć, że samotność to piękna rzecz”.
|
|
 |
„Nie masz pojęcia, tu się tak niewiele dzieje. A my tak dużo marzymy...”
|
|
 |
Trudno odnaleźć drogę, jak nikomu nie wierzysz na 100pro, a w tłumie ludzi najbardziej Cię dojeżdża samotność.
|
|
 |
"Myślałem ,że się z ciebie wyleczyłem, dopóki ktoś nie kazał mi pomyśleć życzenia i wtedy zrozumiałem, że znów zmarnowałbym je na ciebie."
|
|
 |
"- A ty jak się masz? - spytał Puchatek.
- Nie bardzo się mam - odpowiedział Kłapouchy. - Już nie pamiętam czasów, żebym jakoś się miał."
|
|
 |
"Boję się pamięci o tych wszystkich ludziach, z którymi coś mnie łączyło, a z którymi rozdzieliło mnie milczenie."
|
|
 |
"Czasami życie jest tak przewidywalne, że można by się z tego śmiać, gdyby to tak nie bolało."
|
|
 |
"Płaczesz? To dobrze. Jeśli jeszcze człowiek potrafi płakać, to wszystko można zacząć."
|
|
 |
"Obiecaj mi, że jutro rano się uśmiechniesz. Nawet jeśli będzie szaro. Nawet jeśli będziesz miała opuchnięte powieki, ciężkie myśli i żadnych nowych wiadomości w telefonie.
Obiecaj mi."
|
|
 |
"- Czego ci brak?
- Wszystkiego. Rozmów z nią, jej opowieści o tym, jak minął dzień. Brak mi jej chropawego, ciemnego głosu, jej śmiechu, listów, które do mnie pisała i które pisałem do niej. Brak mi poczucia jej istnienia, bo lepiej się czułem wiedząc, że ona istnieje, że ktoś taki jak ona istnieje. Przede wszystkim brak mi chyba tego, że wiedziałem, że znowu ją zobaczę. Zawsze myślałem, że znowu ją zobaczę."
|
|
 |
"(...) gdy przychodzisz do mnie, skaczesz w przepaść. Wiesz o tym?"
|
|
 |
"Można zamilczeć się na śmierć w tłumie ludzi. Czasem człowiek potknie się o słowo, lecz na tym koniec. Mieszkamy w strefie ciszy, w inkubatorze myśli, w jednoosobowych klatkach z zakaźnym nowotworem serca. A przecież moglibyśmy żyć w sobie nawzajem. Moglibyśmy. Gdyby nie gruby mur strachu przed odrzuceniem."
|
|
|
|