 |
|
,,Nasi rodzice żyją w nas, bez względu na to, czy zostają z nami, czy nie. Są widoczni w tym, jak trzymamy pióro albo jak wzruszamy ramionami, w tym, jak unosimy brew. Nasze dziedzictwo płynie w naszej krwi."
|
|
|
|
,,Po prostu mam dosyć ludzi, którzy myślą, że mogą traktować mnie, jakbym nie miała serca. Jakby mojego serca nie można było złamać."
|
|
|
|
,,I było mi bardzo smutno. Że... że znaczę tak mało dla kogoś, dzięki komu wierzyłam, że znaczę tak wiele."
|
|
|
|
,,Ale jeśli zechcesz się ze mną związać, jeśli obdarzysz mnie przywilejem zaufania, to w zamian zaoferuję się jako twój niezłomny towarzysz, który u twego boku stawi czoła wszystkiemu. Będę cię szanował ciałem i duchem. Będziesz moim najwyższym powołaniem. Żadne z nas nie ma domu, ale tak długo, jak mnie pragniesz, mogę być twoją przystanią."
|
|
|
|
,,Jestem, kim jestem, i wielu rzeczy we mnie nie zmienią żadne dobre chęci czy starania. Przykro mi z tego powodu. (...) Już za późno, żebym się zmieniła."
|
|
|
|
,,Każdy z nas jest czyjąś bajką na dobranoc."
|
|
|
|
,,Świat nie przestanie się obracać, bo jesteś smutny. I dobrze. Inaczej ludzie łamaliby innym serca, jakby były z cukru klonowego, żeby tylko świat pozostał taki, jaki jest. (...) Możemy być smutni, możemy cierpieć, możemy nawet zostać zabici, ale świat nadal się kręci, a rzeczy, które mieliśmy zrobić, nadal muszą być zrobione."
|
|
|
|
,,Miałam sny, które zostały mi w pamięci na zawsze, sny, które zmieniły bieg moich myśli, które przeniknęły mnie, jak wino przenika wodę, i zmieniły zupełnie barwę mojej duszy. Opowiem ci jeden taki sen."
|
|
|
|
,,Jestem smutna. Zawsze. Ale czasami można być smutnym, a mimo to zadowolonym, że się żyje."
|
|
|
|
,,Chciałabym, żeby serce wyrwało mi się z piersi i zabrało ze sobą cały ten smutek."
|
|
|
|
,,Ta kreatura we mnie powstała z braku pewności siebie i niskiej samooceny, błędów i pomyłek, z powodu każdego mężczyzny, z którym spałam, a który mnie nie kochał. Z każdej przyczyny, aby nienawidzić skóry, w której żyję. Pragnienie potwierdzenia i strach przed porażką dyktuje mi każdą decyzję: od tego, o której wstanę rano, po to, ile kromek chleba mogę zjeść danego dnia."
|
|
|
|
,,Gdy piszę te słowa, płaczę jeszcze mocniej, ale smutek nie przemija. Przeciwnie - robi się większy, wypełnia każdą część mojego ciała. Już nawet nie jestem poruszona filmem. Po prostu jestem smutna. I nie potrafię wydobyć się z tego smutku. Mogę jedynie wywnioskować, że w ogóle siebie nie lubię. Że smutek, który czuję, nie ma przyczyn. To rozpacz, która potrafi przez długi czas siedzieć w ukryciu, a potem nagle ogarnia mnie całą. Często w najbardziej niestosownych momentach."
|
|
|
|
Dodaj komentarz
