 |
Siedzę w domu od 3 dni, młoda lata z zaliczeniami od nauczyciela do nauczyciela, lub przesiaduje w książkach do późnej nocy. Parę osób próbuje wyjść na prostą z ocenami, kolo załatwia praktyki w firmie, niedaleko swojej kwatery. Niektórzy chodzą do pracy. Wszyscy żyją myślą 'byle do piątku', a mnie dosięga coraz to większe wkurwienie. Szlajam sie po chacie, pomagam dziadkowi o ogrodzie, latam codziennie z odkurzaczem po piętrach ścierając panele, robię wszystko by czas jakoś zleciał. nie nadaję sie do siedzenia w domu, wychodze na rower, biorę deskę, na osiedlu zawsze niby kogoś sie spotka, ale to tylko chwilowe przerwy pomiędzy pracą, szkołą i obowiązkami. Kurwa, dajcie wszystkim wolne albo wykotwiczę.
|
|
 |
Ja to tylko na stos się nadaje.
|
|
 |
A jeśli wróci? Jeśli spojrzy Ci w oczy i powie, że Cię kocha? Wymiękniesz.
|
|
 |
Nie, nie mów ludziom, że skoczyłam z mostu. Powiedz, że wypadłam z niego przypadkiem, uciekając przed miłością.
|
|
 |
I myślisz, że zerwanie z chłopakiem
to najgorsze co spotkało Cię w życiu ?
Strać przyjaciela..
|
|
 |
Miałam chęć położyć się w wannie pełnej wody i wrzucić do niej podłączoną do prądu prostownicę. Nie byłam jednak taka głupia. Przecież nie zmarnuję tak dobrej prostownicy przez jakiegoś debila..
|
|
 |
jakim cudem jeden facet aż tak wpływa na nasze życie?! błagam, niech ktoś mi to wytłumaczy...
|
|
 |
dzwonię do Ciebie już dwudziesty piąty raz. nie odbierasz. znowu czuję się wydymana przez życie. przecież obiecywałeś, że będzie inaczej. miałeś się zmienić. gdzie jesteś? co teraz robisz? pewnie jarasz blanty z chłopakami. wpatrujesz się w jeden punkt, śmiejąc się z ich głupoty i nawet nie interesuje Cię to, że się zamartwiam. odpalam papierosa i włączam muzykę. jestem w innym świecie. łzy mimowolnie kapią po moich policzkach i rozmazują misterny makijaż. tak bardzo potrzebuję Twojej obecności. już wariuję. eksploduję. negatywne emocje rozrywają mi duszę. wracaj.
|
|
 |
Nie potrafię sobie poradzić z uczuciami którymi Cię darzę, naprawdę nie umiem. Gdzie tu sens? Szczęście człowieka, to prawdziwe podtrzymywane uczuciami do drugiej osoby jest tak silne i piękne, a ja - normalny zwykly człowiek, który jest obdarzony tym szczęściem błądzi jak statek na morzu. Nie potrafię odnaleźć siebie w tym co czuje, nie potrafię znaleźć światła. Momenty w których błądzę są długie i pełne zakrętów niczym labirynt, wciąż się gubię by móc później choć na chwile być świadomą i tą niewątpiącą. Uśmiechnąć się tak po prostu. Zachłysnąć się powietrzem, by po sekundzie znów dławić się żalem. Aby po chwili znów poczuć bezsilność. Zamknąć oczy, poczuć łzy na policzkach. To szczęście? To miłość? Gubię się w uczuciach do Ciebie, nie potrafię pojąć ich ogromu? Czy obawy, że nie jestem na tyle dobrym człowiekiem? Obawy przed tym, że zranię Ciebie, a przecież chcę dla Ciebie tylko tego co najlepsze. /stawiamnarap
|
|
 |
wiesz, mam już w dupie to czy w ogóle pamiętasz kim jestem.
|
|
 |
Naucz mnie tego skurwysyństwa. Tej pieprzonej obojętności na wszystko. Na ludzi, na ich uczucia, na to, co czują, choć nie powinni. Naucz mnie pozorów, jak je stwarzać, utrzymać, nie pogubić się w trakcie ich trwania. Pokaż mi, jak kochać fałszywie, tak starannie to udawać. Jak grać na czyichś nadziejach, marzeniach, jak skutecznie je wykreować, by tak perfekcyjnie je zniszczyć, bez poczucia winy. Zrób ze mnie zimną sukę, taką, która straci wrażliwość, zapomni, czym ona jest, co to znaczy. Zabij moje uczucia, pozbaw mnie ich, bym nie uległa, by nie obudziło się we mnie poczucie winy, i abym nie pękła, nie wycofała się. Chcę niszczyć ludzi, tak, jak Ty. Chcę być zła, nadludzko szydercza, inna. Naucz mnie, naucz mnie wszystkiego, całego pozerstwa, przecież Ty to tak idealnie potrafisz ..
|
|
 |
I'll be okay no matter what will happen. I WILL BE OK. I hope so.
|
|
|
|