 |
"Są takie oczy, nie pozna pan po nich, że płakały. Wystarczy je otrzeć. A są takie, że płacz długo w nich stoi, nawet gdy dawno płakały. I ona takie miała."
|
|
 |
Spotykamy na naszej drodze wielu ludzi. Niektórzy idą z nami tylko kawałek i skręcają gdzieś w bok, czasem to my wybieramy inną trasę. Ale są ludzie, którzy towarzyszą nam stale. Przyjaciele.
Ludzie, z którymi łączy nas dobra energia, życzliwi nam i wspierający. Bywa, że mamy przyjaciół w najbliższej rodzinie – to wielkie szczęście.
Dbajmy o tych z rodziny i spoza niej. Zabiegani, ciągle zajęci odkładamy na wieczne „kiedyś” rozmowy z bliskimi nam ludźmi. Klikanie „lubię to” zastępuje nam żywy kontakt z żywymi osobami. Oddalamy się nie zdając sobie z tego sprawy.
Nie pozwólmy by nasze przyjaźnie przeszły do świata wirtualnego. Spotykajmy się, wymieniajmy nowiny i uśmiechy na żywo! Ach, no i oczywiście trenujmy razem z przyjaciółmi!
Ponoć najtrwalsze są przyjaźnie z młodości. Buduj przyjaźnie, to bogactwo na całe życie!
|
|
 |
Otrząsam się z goryczy najlepszych wspomnień. / PIH
|
|
 |
Mimo tego czasu, który mija, ja wciąż nie potrafię o Tobie zapomnieć. / s.
|
|
 |
Nadal Cię kocham. Nadal pamiętam. Nadal nie zapomniałam. Nadal tęsknię. Nadal boli. / s.
|
|
 |
Wszystko by było inaczej i raczej gdzie indziej niż tu.
|
|
 |
Ten świat jest tak cudownie pojebany że nie wszystko można zrozumieć i to stanowi o jego urodzie.
|
|
 |
A to już nie moja wina, że ten świat jest tak cudownie pojebany, iż można zwariować, popełnić samobójstwo lub umrzeć ze śmiechu. Ja wybieram to trzecie i nikomu nic do tego.
|
|
 |
I bądź tu mądry! Jak tylko musisz wybrać, co będzie dobre, a co złe, to się zaraz okazuje, że tak naprawdę nie wiadomo, które jest które...
|
|
 |
Wiesz... może to nie tak że się boję Cóż jestem trudny ale to nic. I nawet to plus całej tej sytuacji bym powiedział, ale prawdą jest, że potrafię tylko uciekać od uczuć. To mój mechanizm obronny ukrywać się za maską milczenia nic innego jak strach przed kochaniem i byciem kochanym.
|
|
 |
Nigdy nie jest za późno żeby zacząć od nowa, żeby pójść inną drogą i raz jeszcze spróbować. Nigdy nie jest za późno by na stacji złych zdarzeń złapać pociąg ostatni i dojechać do marzeń.
|
|
 |
Wszystko polega na tym , żeby człowiek był taki, jaki jest,żeby nie wstydził się chcieć tego, czego chce i marzyć o tym, o czym marzy.Ludzie są na ogół niewolnikami konwenansów. Ktoś im powiedział, że powinni być tacy i tacy i starają się być takimi aż do śmierci, nie wiedząc nawet, kim byli i są naprawdę. Nie są więc nikim i niczym, postępują niejednoznacznie, niejasno, chaotycznie. Człowiek przede wszystkim musi mieć odwagę być sobą.
|
|
|
|