 |
|
Nie potrafię sobie z nim poradzić. Z tym nieodwzajemnieniem. Pewnie dlatego, że zapraszam go na te zakupy, robiąc nadzieję. Ale to akurat jest uczciwe. Odwzajemnione. Bo ja też robię sobie nadzieję. Na to, że go pokocham. Zapragnę. Zatęsknię. Że któregoś dnia, stojąc w przymierzalni, stwierdzę, że chcę, aby on wszedł tam za mną i powiedział mi, czy ten stanik jest dobry i czy taki właśnie najbardziej chciałby ze mnie zdjąć. Że wypłaczę się z tego grzesznego zadurzenia, także zupełnie nieodwzajemnionego, w mężczyźnie, który darowuje mi czasami w pośpiechu pięć minut, chodzi na zakupy z zupełnie inną kobietą i także robi mi nadzieję.”
|
|
|
|
Mój rozum Cię nienawidzi , lecz dusza pragnie a serce kocha.
|
|
|
|
zainstaluj we mnie szczęście.
|
|
|
|
siedziałam obok Ciebie
mając świadomość, że jesteś nieosiągalny dla moich dłoni,
dla mojego serca i moich ust...
wtedy- siedząc obok Ciebie, ramię w ramię, doznałam najboleśniejszej samotności.
|
|
|
|
Pewien cytat mówi, że każda dawna miłość istnieje w sercu w postaci zakopanego grobu, a gdy ją odnawiamy odkopujemy grób.
Gdy cię widziałam, twierdziłam że odkopuje grób. Dzisiaj zrozumiałam, że ja tej miłości nie zdążyłam pogrzebać.
|
|
|
|
“Nie jestem typowa, pisk opon nie robi na mnie wrażenia, w przeciwieństwie do cichego odgłosu buziaka w szyję. zamiast wypchanego po brzegi portfela wolę widzieć Twój szczery uśmiech, od ucha do ucha. niełatwo zdobyć moje uznanie, bijąc się z jakimś typem w klubie, bukiet krwistoczerwonych róż bardziej mnie przekonuje.”
|
|
|
|
Bardzo często myślałam o tym,
jak brzmi jego głos, gdy wypowiada moje imię.
|
|
|
|
Ciekawi mnie tylko to, czy czasem myślisz o naszych rozmowach.?
Czy brakuje Ci mojego wsparcia i pomocy.?
Czy brakuje Ci mnie.?
Wiem i zdaje sobie sprawę z tego, że nigdy się nie dowiem.
|
|
|
|
ja po prostu mam dość, tych pieprzonych rozczarowań, każdego dnia.
|
|
|
|
Miałem zły dzień. Tydzień. Miesiąc. Rok. Życie. Cholera jasna.
|
|
|
|
Dam wszystko dla kilku chwil spędzonych z Tobą. A później? Później zapewne dam wszystko by odeszły one w niepamięć...
|
|
|
|
. jak mogłam przegapić moment gdy się zaczełam zakochiwać? Jak mogłam nie wyrwać tego kwiatu z korzeniami? Jak mogłam dopuścić byś był ciągle w moich snach , marzeniach i pamięci?
|
|
|
|
Dodaj komentarz
