 |
|
Człowieka trzeba mierzyć miarą serca. / Jan Paweł II
|
|
|
|
' Tu Ciebie nie ma , to tylko wyobraźnia..
|
|
|
|
Przyjdź. Opowiem Ci jak bardzo boli Twoja nieobecność.
|
|
|
|
' Oddaliliśmy się od siebie, przez przypadek zbudowaliśmy między nami wielki mur, którego nie da się zniszczyć. A to, że szukamy siebie przez szczeliny, to już inna sprawa..'
|
|
|
|
` Rozchodzą się. Koniec. Kropka. Może spróbują mądrze żyć, może nie, diabli ich wiedzą. Ale w tym miejscu trzeba już kończyć, dosyć tej zabawy. Więc rozchodzą się. Pogoń za szczęściem się kończy. Zawsze bezcelowa, ale dla której warto poświęcić życie. `
|
|
|
|
` Nie cierpiała uczucia, że nie ma powodu, by rano się budzić; nienawidziła uczuć, jakie ogarniały ją, kiedy się budziła. Nie mogła już znieść myśli, że nie ma na co w życiu czekać. Tęskniła za świadomością, że jest kochana, za jego dotykiem, wsparciem, słowami miłości..`
|
|
|
|
` W głębi duszy wiedziała, że taki stan jest normalny i wcale nie uważała, że traci rozum. Wiedziała, że pewnego dnia będzie znowu szczęśliwa, a to, co teraz czuje stanie się jedynie odległym wspomnieniem. Tylko tak trudno było uporać się ze wszystkim..`
|
|
|
|
` Tak trudno zrozumieć swoje przeznaczenie, zwłaszcza kiedy jest nim samotność. Jak wytłumaczyć sercu, aby nie kochało, nie robiło nadziei? Co zrobić, gdy nie ma się zaufania, a chce się być kochanym?! Jak poradzić sobie z myślami i pragnieniem tak wielkim, że szuka się na siłę tego, czego nie można osiągnąć... Jak żyć, gdy jedyne co cię otacza to pustka, której niczym nie możesz wypełnić... Co zrobić, jak podążać, aby znaleźć to, czego się się szuka i tak bardzo potrzebuje.?
|
|
|
|
- Spotkałam dziś Miłość...
- I co Ci mówiła?
- Przepraszała , że nie zawsze trwa do końca.
- Płakała ?
- Płakała, bo często rani.
- Krzyczała ?
- Krzyczała, że nie jest zawsze piękna.
- Śmiała się?
- Śmiała się, bo umie z siebie kpić.
- Żałowała czegoś?
- Żałowała, że ludzie nie zawsze traktują ją poważnie.
- Była zła?
- Złościła się, że czasem w nią wątpimy.
- Cieszyła się?
- Cieszyła się, że jej tak często szukamy.
- Co Ci jeszcze powiedziała?
- Powiedziała, że nie jest dla mnie ..`
|
|
|
|
` Życie potrafi być ciężkie, okrutnie ciężkie.
Bywają chwile, kiedy czujesz to
w najgłębszych pokładach swojej duszy.
W takich bolesnych momentach
każdy człowiek szuka pocieszenia.
Bez wsparcia i pociechy żyć niepodobna.
Nie znajdziesz ich jednak ani w alkoholu,
ani w tabletce usypiającej, ani w strzykawce.
One otumaniają Cię tylko,
by zaraz potem wtrącić w jeszcze ciemniejszą otchłań.
Pociecha jest jak balsam na głęboką ranę,
jak oaza w bezbrzeżnej pustyni
i jak chłodna dłoń na Twojej rozpalonej skroni.
Pociecha jest jak przyjazna twarz w pobliżu,
obecność kogoś, kto rozumie Twoje łzy,
przysłuchuje się Twojemu utrudzonemu sercu,
a w smutku i nieszczęściu pozostaje przy Tobie
i pomaga zobaczyć światło gwiazd. `
|
|
|
|
` Gdy zobaczysz w Jej oczach łzy, nie pytaj dlaczego, i tak Cię okłamie... ale bądź przy Niej...i oboje milczcie... dla Niej cisza to lekarstwo... Bo Ona jest inna...Ona ma swój świat... zamyka w sobie cały ból...chce go udusić, a później wypłakać... cały czas z nim walczy...nie umie się zwierzać, za bardzo Ją to boli... wszyscy Ją mają za zakręconą dziewczynę, która cały czas się śmieje...ale Ona się śmieje żeby nie płakać... gdy popatrzysz Jej w głąb oczu...poznasz prawdę...tylko tak możesz zobaczyć co Ona czuje...i jaka naprawdę jest... `
|
|
|
|
` czas zapomnieć , że był . zniszczyć w sobie wspomnienia , które wciąż jeszcze ranią . wyrzucić z serca wszystkie słowa , wszystkie gesty , najsłodsze pocałunki i najpiękniejsze spojrzenia . pozbyć się widocznych śladów jego obecności . czas żyć życiem . nie nim . '
|
|
|
|
Dodaj komentarz
