 |
 |
nie umiem udawać, ale za to umiem kłamać, że jest mi obojętny .
|
|
|
|
siedząc z ciepłym kubkiem kakao myślę jak moje życie będzie wyglądać za kilka lat
|
|
|
|
|
Czego się boję? Boję się stracić ludzi, których kocham. Boję się, że kolejny raz mi się to przydarzy. Boję się samotności. Boję się kiedyś obudzić i zdać sobie sprawę z tego, że nikogo już przy mnie nie ma.
|
|
|
|
Chcą mi mówic jak mam życ, kto dał im do tego prawo?
|
|
|
|
chcą mi mówic jak mam życ kto dał im do tego prawo?
|
|
|
|
Bo czasem trzeba się uśmiechnąć. Tak mimo wszystko, spróbować na nowo żyć. Przestać żyć w klatce zbudowanej z mieszanki wspomnień i niespełnionych marzeń. Dać z siebie wszystko. Dla siebie i tych, którzy naszego uśmiechu są warci
|
|
|
|
czasem potrzebujemy przerwy , aby zrozumieć i docenić co jest dla nas ważne i jak wiele możemy stracić.
|
|
|
|
początkowo normalna znajomość , mało rozmów , spotkań . zaczął się czas , w którym wszystko się zmieniło . zaczęły pisać całymi dniami , spotykać kiedy tylko mogły . i tak się zaczęło , zaczęły się przyjaźnić , mimo odległości , wytrwają wszystko . wiedzą o sobie wszystko , jakby znały się całe życie . rozumieją się doskonale , potrafią siedzieć i pisać całe dnie , a tematy ciągle są . kochają się jakby były blisko , jakby były nierozłączne . były , są i zawsze będą kimś wyjątkowym i ważnym w swoim życiu . jedna rozmowa potrafiła zmienić całe ich życie .
|
|
|
|
Najgorsza jest ta bezsilność, że nie możesz zrobić kurwa nic, by było tak jak dawniej.
|
|
|
|
bo przychodzi taki czas , taki moment , gdzie zdajemy sobie sprawę , że jedyne czego potrzebujemy to tej konkretnej osoby
|
|
|
|
Dodaj komentarz
