 |
|
[...] kochał ją tak bardzo i od dawna, że nie mógł już pojąć żadnego innego cierpienia, które nie zaczynałoby się od [niej]. /Gabriel García Márquez
|
|
|
|
Że jeśli nawet zostanę zapisem w Twojej pamięci, jakąś datą, jakimś wspomnieniem, to i tak będzie to powrót do czegoś, co się tak naprawdę nie odłączyło. po prostu się przesunęło na koniec kolejki osób istotnych.
|
|
|
|
I may be bad, but I'm perfectly good at it
|
|
|
|
You are the only one who know.
|
|
|
|
I think man who can cry are strong man
|
|
|
|
Tonę złota by oddał, by znów się zgubić w tych oczach.
Może już tylko szlochać, nic tu nie dają słowa.
Wspomnienia może już schować, nic już nie będzie od nowa
|
|
|
|
Nie chcę braw, więcej ciszy, w tej dziczy prawie sam.
Daj mi znak, uciekniemy tam, nie znajdą nas.
Wiem, że się boisz, ja też.
Ucieczka zawsze boli, gotowy do drogi
Idę, najwyżej dogonisz mnie...
|
|
|
|
Najpierw chciałem mieć miejsce, później tylko szczęście.
Walka z każdym elementem, teraz wystarczy jestem,
Tu raz chcę mniej, raz chcę więcej odczuć.
Znaleźć sens lub chociaż nie liczyć kroków
|
|
|
|
Poważnie, nie ma nic ponad, dobrze znasz mnie, bez jednego słowa,
Bez żadnego 'ale' wiesz jak zapanować nad moim strachem, sam bym nie zdołał.
|
|
|
|
Zanim zaczniesz się wahać, zobacz gdzie jestem, daję ci wszystko.
Nadal niezmiennie mogę być wszędzie, a wciąż jestem blisko.
|
|
|
|
Kłopoty to stan przejściowy zawsze, ale jestem z tobą w nich.
|
|
|
|
czuję wstyd za zbyt wielką dumę
|
|
|
|
Dodaj komentarz
