 |
|
Jeżeli mówisz mi, że mnie kochasz, tęsknisz i Ci zależy, jeżeli proponujesz wspólny weekend, to chyba mam prawo chcieć być jedyną, a nie opcją zapasową jakby Ci nie wyszło?
|
|
|
|
Coraz częściej łapię się na tym, że żyję w świecie fantazji, w którym jesteś i wszystko jest jak dawniej.
|
|
|
|
W sumie to szkoda, że nie można żyć tylko w świecie wyobraźni.
|
|
|
|
A co, jeśli całe życie będę czekać tak naprawdę na darmo...?
|
|
|
|
Może i jest to kretyńskie i głupie, ale zawsze jak mówisz 'poczochraj Edwarda, pogłaszcz po brzuszku, daj buziaka w nos', to naprawdę to robię.
|
|
|
|
Powiedziałabym Ci, tak po przyjacielsku, co o Tobie myślę, że po Tobie została wielka pustka i mam poczucie, że nic nigdy jej nie wypełni, bo jesteś osobą naprawdę wyjątkową i nic nie jest w stanie Cię zastąpić i że nawet trochę mi szkoda, że ja nie byłam taką dla Ciebie, ale tego nie zrozumiesz.
|
|
|
|
Na zewnątrz niewzruszona maska. Jest ok - myślisz, że nie? Że bez Ciebie jest źle? Nie no co Ty. Przecież kiedyś Cię nie było i jakoś dało się żyć. A w środku? W środku koszmar. Terror. Psychika wariuje - woła 'skończ to!'. A rozum? Rozumem ogarniam, że jak skończę, to nigdy nie będzie szans na happy end. Bo jak? Chociaż podobno tam się wszyscy spotkamy.
|
|
 |
|
Nienawidzę żyć w niewiedzy. Nienawidzę tego czasu, kiedy wszystko wokół staje się zagadką, na którą nie potrafię odnaleźć odpowiedzi. Bo im dłużej w tym trwam, to coraz bardziej się wycofuję ze wszystkiego. Coraz częściej zastanawiam się, ile to ma wszystko trwać. Czy czekanie ma w takim razie jeszcze sens? A może to było znów coś chwilowego, może sama za bardzo się zaangażowałam i straciłam poczucie czasu i wartości, którą jeszcze do niedawna miałam? Momentami wydaje mi się, jakby coś umykało przede mną. Jakbym traciła wewnętrzną część samej siebie. Jednak boję się do tego przyznać. Boję się przyznać do czegokolwiek, bo przecież ból zawsze był moim nieustannym przyjacielem, więc czemu nagle miałby odejść?
|
|
 |
|
Podobno ludzie wracają, gdy kończą im się miejsca, w które mogli uciec...
|
|
|
|
Człowiek uczy się na błędach, własnych lub cudzych.
Nie chce już ich popełniać, a jednak musi.
|
|
|
|
I szukasz słów w chmurach, chociaż życie to nie komiks,
spójrz w serce, choć wiem, że nie zechcesz tam patrzeć.
|
|
|
|
Dodaj komentarz
