 |
|
Wszystkie bitwy naszego życia czegoś nas uczą, nawet te, które przegraliśmy.
|
|
|
|
Moja codzienność mnie zmienia - sama nie wiem czy potrafię jeszcze żyć.
|
|
 |
|
Nie chciałam odchodzić. Chciałam być wtedy tam ♥♥♥
|
|
|
|
nie możemy istnieć bez siebie jak bez nocy dzień!
|
|
|
|
Minęło już tyle czasu, nawet nie wiem kiedy. Nie rozpamiętuję, nie myślę. Ale wystarczy, że przyjdzie taki dzień, jak dzisiaj - zaczyna się zwyczajnie, ale potem to wszystko wraca i uderza we mnie ze zdwojoną siłą.
|
|
|
|
Dużo rzeczy rozumiem, zawsze staram się zdobyć jak najwięcej wiedzy. Ze wszystkim sobie radzę, bo nigdy się nie poddaję.
|
|
|
|
Chcę oddać Ci moje serce, bym zawsze mogła czuć Twoją obecność. ♥
|
|
 |
|
znowu wale krechę z myślą, że będzie tą ostatnią i albo się zaćpam, albo skumam, że nie warto.
|
|
|
|
Nie chcę winić nikogo z nas, rozpamiętywać gorzkich chwil, wiecznie rozliczać z kłamstw. Nie chcę słuchać wyjaśnień, zbędnych słów. Jaki to ma teraz sens, gdy coś umknęło bezpowrotnie?
|
|
 |
|
Był wieczór. Oświetlona blaskiem księżyca tafla wody mieniła się kolorami jego oczu. Po przeciwnej stronie wody rosły różowawe krzaki, które z daleka wyglądały jak tysiące tańczących baletnic. Tak bardzo chciała wtedy wziąć Go za rękę, przytulić i powiedzieć jak bardzo Kocha. Ale to nierealne, On był daleko. Może nie bardzo daleko ciałem, ale sercem był w miejscu, w którym ona nigdy się nie znajdzie. I pozostały jej tylko takie miejsca, przeplecione setkami wspomnień i odnawiane milionem łez, których nikt nie był wstanie powstrzymać. Czuła jak jej duszę rozrywa miłość do niego. Miłość większa, niż potrafiło znieść jej małe serce. Jego brak przenikał ją całą. Przysiadła na pomoście, zaczęła płakać. Nie wiedziała, czy to kiedykolwiek się zmieni. Tak bardzo chciała poczuć Go przy sobie. Ale nie było już szczęśliwego zakończenia.
|
|
|
|
Dodaj komentarz
