 |
|
'Chciałabym marznąć tak do końca świata i żeby mnie ogrzewał swoją wielgachną dłonią, dłonią szeroką, o krótkich palcach, najpiękniejszą dłonią na świecie, aksamitną dłonią, która tak mnie dotyka, że oddech mi zamiera na wspomnienie.'
|
|
|
|
'Jeżeli mnie kochasz, przyjmiesz mnie oszpeconego, kalekiego, starego, chorego, pod warunkiem jednak, że będę sobą. Jeżeli mnie kochasz, pragniesz mnie, a nie tylko mojego odbicia. Jeżeli mnie kochasz...' < 33
|
|
|
|
'Ona była wyjątkowa. Piła jedynie gorzką czekoladę. Była piękniejsza niż motyle, niezapominajki, gwiazdy i wschody słońca nad morzem.
On był inny. Parzył kawę tylko dla zapachu. Był lepszy niż pizza, oliwki, piątki i wirowanie na fotelu.'
|
|
|
|
'Twoje rzęsy zaszeleściły na poduszce i, przysięgam, była to najwspanialsza pobudka we wszechświecie.' < 3
|
|
|
|
'Myślisz, że powiesz jedno 'przepraszam', dwa 'kocham', złożysz na moich ustach trzy pocałunki i będę twoja ? Masz rację.'
|
|
|
|
'W tamtej chwili cały mój świat się zatrzymał. Ludzie stali bez ruchu, ptaki zawisły w powietrzu, zakochani zastygli w objęciach, a moje serce na ten krótki moment przestało bić.'
|
|
|
|
'Kiedyś zmierzałam do szczęścia, dziś nie wiem sama, gdzie biegnę. Bo niebo jest już chyba zbyt odległe.'
|
|
|
|
'Teraz się pozbierałam. Nie jestem już tak perfekcyjna jak wcześniej, nie potrafię już tak pięknie żyć, nie potrafię szczerze się śmiać. Ale jestem. Wstaje z łóżka żeby przeżyć kolejny cholernie pusty dzień. Nie utrudniaj mi tego. Nie wracaj...!'
|
|
|
|
'On. Kilka literek imienia tak bardzo zmieniły jej światopogląd. Jego poczucie humoru, czasem drwiny były dużo ważniejsze niż komplementy innych. Uwielbiała dołeczki na jego twarzy kiedy się uśmiechał. Jego śmieszny ton mówienia, jego ciepły głos a zarazem pobudzający. Każde spotkanie, każda chwila, każde słowo było dla niej najważniejsze, najwspanialsze i jedyne. Kochała go mimo i wbrew. Za wszystko. Nawet za to co było złe.'
|
|
|
|
'Chciałabym Cię mieć na starość, parzyć Ci ziółka i przykrywać kocem...' < 3
|
|
|
|
'Najpierw zrezygnowała z drobiazgów, potem z większych rzeczy, a w końcu z wszystkiego. Śmiała się coraz ciszej, aż wreszcie zupełnie przestała się śmiać. Jej uśmiech przygasa, aż staje się tylko imitacją radości, czymś nakładanym jak makijaż.'
|
|
|
|
'Nie widziałem cię już od miesiąca.
I nic. jestem może bledsza,
trochę śpiąca, trochę bardziej milcząca,
lecz widać można żyć bez powietrza...'
|
|
|
|
Dodaj komentarz
