 |
|
są twarze,których nie da się zapomnieć.
|
|
 |
|
rozszerza źrenice,przyspiesza oddech.
|
|
 |
|
przeszłość, tego nie da się na trzeźwo znieść.
|
|
 |
|
usiądź,odetchnij, pomyśl o tym,co było na początku.
|
|
 |
|
Byłam w szoku,że to tak szybko minęło,smutna z powodu tego,co straciłam, i trochę wystraszona tym,co się ze mną stało i czym teraz wypełnię godziny przyszłości.
|
|
 |
|
siedziałam(...) w stanie letargu,wpatrywałam się w biegnącą w oddali drogę i cierpliwie czekałam,aż moje ciało znowu zacznie normalnie funkcjonować.
|
|
 |
|
tu,gdzie każdy jest czyjąś twarzą,tylko nie swoją.
|
|
 |
|
rzeczywistość mamy smutną.
|
|
 |
|
odchodzi kiedy chce i wraca na chwile dwie.
|
|
|
|