 |
|
nie potrafiłam z tym skończyć, tak jak z wieloma innymi sprawami. i chociaż dzień za dniem bezustannie mijał, kochałam go. pomimo tego, że może miał inną, może nie chciał mojej miłości, może chciał odpocząć od tego uczucia. wciąż kochałam.
|
|
|
|
kiedyś będziemy jak oni. tak jak ci staruszkowie, którzy siedzą na tych ławeczkach w parku, pełnych wspomnień, pięknych wspomnień wypełniających młodość. będziemy siedzieć i będę odgarniać ci kosmyki włosów z czoła, tak jak robiłam to kiedyś. w przyszłości też tak będzie, wierzę w to. nadal będziemy się przytulać, pomimo problemów z kręgosłupem, przecież to nic w porównaniu z miłością.
|
|
|
|
naucz mnie odkochiwać się w pięć minut, sztuki, którą tak dobrze opanowałeś.
|
|
 |
|
I am not what happened to me. I am what I chose to become. l Carl Jung
|
|
 |
|
To nie życie.
To ludzie nauczyli mnie, że nie warto być dla każdego i być zawsze.
To ludzie pokazali mi, że choć warto być dobrym człowiekiem, trzeba umieć odpuszczać.
Niektórych ludzi i niektóre sprawy. Po prostu.
Bez tłumaczeń. Dla spokojnego snu i serca. Amen.
|
|
|
|
CZASMI NIE CHODZI O TO
Z KIM JEST CI DOBRZE
BEZ KOGO
CZUJESZ SIE LEPIEJ
|
|
 |
|
Choć widzimy się pierwszy raz, mam wrażenie, że byliśmy umówieni od lat.
|
|
 |
|
na dobre, na niedobre i na litość boską
|
|
|
|
chciałabym go czytać przed snem, aż mi się będzie rozmywał, aż palce będą mi się gubić w literkach i w końcu zasnę, cała w tych jego słowach.
|
|
|
|
ty patrzysz, ja patrzę, potem ty, a potem... znowu ja. i co nam z tego? tylko zakłopotanie.
|
|
|
|
obiecaj mi, że gdy umrę, ty będziesz czekał na końcu tunelu. ty będziesz tym światłem do którego będę szła.
|
|
|
|
trochę mnie pokochaj i trochę mnie polub. przypomnij mi ile jestem warta. przypomnij jaka potrafię być fantastyczna. udowodnij, że nadal umiem zatrzymywać ludzi. przypomnij to wszystko co o sobie zapomniałam. wystarczy żebyś bywał i żebym nie musiała nic mówić. żebyś po prostu wiedział jak się ze mną obchodzić.
|
|
|
|
Dodaj komentarz
