 |
|
sen to zło,nie mam złudzeń, sen ogarnął wszystkich ludzi.
|
|
 |
|
"Szczęście to suma x+y+z, gdzie x to praca, y to rozrywki, a z- umiejętność trzymania języka za zębami."
-Albert Einstein
|
|
|
|
Kłopot z dzisiejszymi relacjami jest jeden, są FY. Zaczynają się od Forever Yours a kończą na Fuck You.
|
|
|
|
Co chciałem wtedy powiedzieć? Nie pamiętam. Może nic ważnego. Ale dla mnie to były najważniejsze słowa w moim życiu, jakie chciałem powiedzieć, a których nie powiedziałem. Tak zastanowić się, to ile takich niewypowiedzianych słów przepadło na zawsze. A może ważniejsze były od tych wszystkich wypowiedzianych. Nie sądzi pan?
|
|
|
|
bo widzisz tylko siebie, zawsze tylko siebie.
|
|
|
|
A jeżeli ktoś wypłakuje oczy, jeżeli ktoś wylewa łzy, to wylewa je nad sobą. Bo nie jest człowiekiem samotnym. Jest człowiekiem osamotnionym, na osamotnienie siebie samego skazującym.
— Edward Stachura; Fabula Rasa
|
|
|
|
Znowu opowiadasz dziwne rzeczy i komplikujesz sobie życie. Zawsze opowiadasz dziwne rzeczy i komplikujesz sobie życie.
|
|
 |
 |
‘‘Zrozum patrzę na ten świat zwierciadłem mojej duszy, gdy celu jakby brak, nagle zaczynam się dusić. Setki małych ran, kilka większych i ta jedna nad którą ubolewam czując kołatanie serca.’’
|
|
|
|
|
"Ile niewypowiedzianych słów przepadło na zawsze. A może ważniejsze były od tych wszystkich wypowiedzianych".
|
|
|
|
|
"Kocha się tak samo przez wady i nieszczęścia i może nawet głębiej, a najgłębiej kocha się przez ból".
|
|
 |
|
Wszystko sprowadza sie do ostatniej osoby o ktorej myslisz przed snem, bo wlasnie tam jest Twoje serce.
|
|
 |
|
Jak wygląda świat, kiedy życie staje się tęsknotą? Wygląda papierowo, kruszy się w palcach, rozpada. Każdy ruch przygląda się sobie, każda myśl przygląda się sobie, każde uczucie zaczyna się i nie kończy, i w końcu sam przedmiot tęsknoty robi się papierowy i nierzeczywisty. Tylko tęsknienie jest prawdziwe, uzależnia. Być tam, gdzie się nie jest, mieć to, czego się nie posiada, dotykać kogoś, kto nie istnieje. Ten stan ma naturę falującą i sprzeczną w sobie. Jest kwintesencją życia i jest przeciwko życiu. Przenika przez skórę do mięśni i kości, które zaczynają odtąd istnieć boleśnie. Nie boleć. Istnieć boleśnie – to znaczy, że podstawą ich istnienia był ból. Toteż nie ma od takiej tęsknoty ucieczki. Trzeba by było uciec poza własne ciało, a nawet poza siebie.
Olga Tokarczuk, Dom dzienny, dom nocny
|
|
|
|
Dodaj komentarz
