 |
|
Powrót po trzech latach nieobecności tu, mimo, że wielokrotnie próbowałam wrócić. Dziś jestem już siedem lat starsza od czasu jak zalogowałam się tu pierwszy raz i zostałam na trochę dłużej. Niewiarygodne jak wszystko się zmieniło od tamtego czasu. Miałam niecałe dwanaście lat, a dziś rozpoczynam swoje już dorosłe życie, obok mojej miłości. Całuje was mocno, wasza justhappyxd
|
|
|
|
Równo rok temu stał się tym 'moim' ulubionym. Niebywałe jak w przeciągu dwunastu miesięcy, człowiek może uzależnić od siebie drugiego człowieka. Jest tym, na co czekałam przez swoje dwadzieścia lat. Jego zmienny charakter, irracjonalne zachowanie i bagaż przejść życiowych..zrodził w nim człowieka, który miłość i szacunek stawia ponad wszystko inne, a dobro swojej kobiety i najbliższych jeszcze wyżej. Oto on-mój wyśniony ideał. [justhappyxd]
|
|
 |
|
Irracjonalne jest to, że pojawiam się tu znienacka, po półtora roku, żeby napisać jedynie te kilkadziesiąt słów i na nowo zniknąć. Jestem osiem lat starsza, niż w momencie, kiedy pojawiły się tu moje pierwsze teksty - i pewnym faktem jest to, że ta strona i ten profil wciąż we mnie żyje, jako początek czegoś, co mocno mnie kształtowało i budowało jako człowieka. Czuję się tak jakbym chodziła po opuszczonym cmentarzu, gdzie leży tylko to, co materialne, ale tak wyraźnie odczuwasz to, co wewnątrz... :)
|
|
|
|
Gdzieś mam jego przeszłość, bo pamiętam swoją. Gdzieś mam to, co mówią o tym, jaki potrafił być - ja też nie świeciłam przykładem. Ranił, łamał serca, pozostawiał po sobie bałagan... i dzisiaj powinnam może obawiać się, że to samo zrobi tu, w moim życiu. Sęk w tym, że ja też bez głębszych słów wyjaśnień oświadczałam, że "to nie to" i wypisywałam się z czyjegoś jutro, które tak skrzętnie planował z moim udziałem. Odwracałam się na widok łez, nic sobie z nich nie robiąc. Zgasiłam empatię. Zobojętniałam na uczucia innych. Poszliśmy w dalszą podróż z życia - z takimi bagażami. Absolutnie nienastawieni na to, że w naszej relacji możemy napotkać na coś wartego uwagi na dłużej, ale zaciekawieni tym, co może nam dać. Minęły setki wspólnych dni, siedzimy w tym samym pociągu życia, a na każdej stacji wysiadamy razem, żeby zobaczyć i doświadczyć jak najwięcej - ale wspólnie.
|
|
|
|
Najtrudniej jest liczyć do dwudziestu czterech. Doba ma cholernie trudny wymiar, bo czujesz ciężar każdej przemijającej godziny - dzisiaj, w dniu który się nie powtórzy, nie wróci. Liczeniu do dwudziestu czterech towarzyszy przemijanie i umykająca szansa. Wewnętrznie czujesz, że powinieneś wykorzystać moment, wziąć się w garść, pójść po "swoje". Tylko co jest "twoje"? W każdych kolejnych dwudziestu czterech godzinach błyska pytanie, jak je przeżyć, by znów nie znaleźć się w martwym punkcie, gdzie po prostu nic nie wiesz. Teraz upijasz łyk herbaty, dwudziesta trzecia trzydzieści. Za moment minie kolejna pełna doba, położysz się do łóżka, zamkniesz oczy i pomyślisz o swoich marzeniach. Przyjdą kolejne dwadzieścia cztery godziny - czy odważysz się zawalczyć o to, by nie marzyć... a wspominać?
|
|
 |
|
Nie zbudujesz związku z facetem, który ma kobietę oraz z takim, który właśnie ją stracił. / ej_co_ty_odwalasz
|
|
|
|
“Skończyło się na tym, że we wczesnej młodości zacząłem kreślić niewidzialną granicę między sobą a innymi ludźmi. Nieważne, z kim miałem do czynienia, zawsze zachowywałem pewien dystans (...) Moją jedyną pasją były muzyka i książki. Jak się pewnie domyślacie, wiodłem życie samotnika.”
~ Haruki Murakami
|
|
|
|
Jedno jest pewne na tym świecie, że nadejdą nowe wiosny.
|
|
|
|
“ Jak można zastąpić kimś innym miłość swojego życia? ”
— Tess Gerritsen
|
|
|
|
Kiedy lecisz samolotem, dostajesz wyraźną instrukcję, żeby w razie potrzeby najpierw założyć maskę sobie, a dopiero potem innym, którzy mogą potrzebować pomocy. To jest jedna z najlepszych życiowych porad. Nie pomożesz nikomu, jeśli samemu nie jesteś w pełni sił.
— Riennahera
|
|
|
|
Nie jest wstydem cofnąć się gdzieś i zrobić krok wstecz. Życie polega też na tym, że czasami gdzieś wracasz i mówisz, że podjąłeś złą decyzje.
- W.N.
|
|
|
|
Będzie mi bardzo ciężko. Będzie mi bardzo ciężko go pokochać. Faza ekscytacji powolutku mnie opuszcza. Teraz się boje, denerwuję. Nie wiem czy sobie poradzę. Nie wiem czy potrafię być w stałej relacji. Nie wiem, czy on jest facetem któremu uda mu się mnie poskromić. Czy będę przy nim szczęśliwa.
— Sz
|
|
|
|
Dodaj komentarz
