 |
|
niby mam prawo do życia, ale nie mam prawa z niego korzystać. / tonatyle
|
|
|
|
największym błędem życia jest zbyt częste powtarzanie słowa 'muszę', a zbyt rzadkie 'chcę' i 'potrafię'. / tonatyle
|
|
|
|
gdybym byla bardziej odważna, już dawno wyjechałabym daleko stąd. nic nie stanowiłoby dla mnie przeszkody. zabrałabym plecak, parę swetrów, wygodne buty i ruszyła w świat, nie obracając się za siebie. / tonatyle
|
|
|
|
niektórzy myślą, ze związek jest czymś niezwykłym. zazdroszczę tym ludziom. nie pamiętam, kiedy ostatni raz szczerze się uśmiechnęłam. nie potrafię sobie przypomnieć, kiedy ostatni raz usłyszałam komplement czy otrzymałam wsparcie. czasem myślę, że bycie samotnym nie jest wcale takie złe. byłam sama przez długi okres czasu i choć łaknęłam miłości mocniej niż kiedykolwiek, nie cierpiałam przez nią. / tonatyle
|
|
|
|
moje życie to jeden wielki paradoks. chcę jednego, dostaję drugie. a gdy dostanę pierwsze, myślę o trzecim. / tonatyle
|
|
|
|
moje oczy łakną wspomnień, serce innego życia. / tonatyle
|
|
|
|
pisanie od zawsze było dla mnie ucieczką. ocaleniem przed światem, ludźmi, błędami czy problemami. uwielbiam dobierać słowa, czytać wspomnienia. i choć nienawidzę w sobie delikatności, czuję się dzięki niej wyjątkowa, przynajmniej w pewnym stopniu. / tonatyle
|
|
|
|
kocham książki, ponieważ przenoszą mnie do świata, którego rzeczywistość nigdy nie będzie w stanie mi zaoferować. / tonatyle
|
|
 |
|
Kiedyś była wszystkim. Perłą na dnie oceanu łez. Uśmiechem w morzu cierpienia. Schronieniem gdy trzęsienie ziemi niszczyło wszystko dookoła. Biciem serca które później złamała w pół. Melodią która przynosiła ukojenie. Matką bo chroniła mnie z całych sił. Kochanką bo kochała mnie na indywidualny sposób. Drugą częścią mojej duszy, bo przeżywała wszystko ze mną. Śmiechem który rozganiał czarne chmury. Słońcem które rozpromieniało mi życie. Dziś jest wspomnieniem. Jednym wielkim wspomnieniem tworzącym rzekę gorzkich łez . / podobnodziwka
|
|
 |
|
Wtedy można wierzyć, jak się przeżyło coś pięknego. Jakąś chociaż jedną chwilkę. To potem człowiek goni i goni, jeszcze raz chce złapać za rękę. A tak? Tak nie za czym. I wtedy chce człowiek tylko uciec... I jedno wie, że nie ma dokąd i nie ma po co. A najgorsze, że nie ma za czym. — Marek Hłasko
|
|
|
|
Dobre słowo czasem trudniej znaleźć w życiu jak pięćdziesiąt złotych na ulicy. — Marek Hłasko
|
|
|
|
Dodaj komentarz
