 |
|
znowu wpadam w furię. panowałam nad sobą tak długo, aż w końcu.. pękam. rzucam się po pokoju jak opętana, przez pomieszczenie przelatują krzesła, buty, książki, poduszki, telefon, kubki, kosmetyki... rzucam wszystkim co mi wpada w ręce. gdy kończy mi się amunicja, zostaje ściana. biję w nią pięściami, kopię, biorę rozbieg i z całej siły w nią wbiegam. muszę wyładować złość, byle nie na sobie ani na kimś innym. wyję, nie mogę złapać oddechu, w końcu wpadam w panikę i leżę na podłodze przez kilka godzin, wypłakując oczy i próbując się uspokoić. przeraża mnie moja furia. przeraża mnie chęć napierdolenia komuś tak że nie mógłby się podnieść. przeraża mnie to, czym się stałam.
|
|
|
 |
Odkryłam przed Tobą wszystko - swoje lęki, pragnienia, marzenia, obawy, smutki, radości, grzechy, szaleństwa, uczucia, bariery. Byłam całkiem naga, ale Ty i tak wolałeś żebym ściągnęła ubrania.
|
|
|
|
Pamiętaj, wszystko co dajesz w końcu wraca.
|
|
|
|
Tak bardzo chciałbym zabić złość, znaleźć spokój w sobie. Zdusić w głowie tę ciągotę do zbierania blizn./ Zeus
|
|
|
|
staliśmy na balkonie boso i bez kurtek na okropnym mrozie, krzyczałam, że nie chcę żebyś mnie traktował w ten sposób, żebyś nigdy więcej nie odwracał się ode mnie. rozpłakałeś się, po raz pierwszy płakałeś przy mnie i patrząc mi w oczy mówiłeś, że jesteś chujowym chłopakiem, że nie zasługuję na to żeby mnie tak traktować, że nie możesz już patrzeć na to jak mnie ranisz i że cały czas przez Ciebie płaczę. w tym momencie ja się rozpłakałam, wzięłam Twoją twarz w dłonie i wycierając Ci kciukami łzy z policzków powiedziałam: nie ma nikogo lepszego i jeśli tak trzeba, to będę dla Ciebie cierpiała. ale nigdy nie rań mnie naumyślnie, nie wykorzystuj mnie.
|
|
 |
|
Jednego dnia wszystko było w porządku, / Drugiego chciałem się zabić, / Trzeciego wstałem, by się powiesić, / Nie istniałem do końca roku. ~ Maks Wilczur
|
|
|
|
Smutek to uczucie, jak gdyby się tonęło, jak gdyby grzebano cię w ziemi. Zanurzam się w wodzie, która ma płowy kolor rozkopanej gleby. Każdy oddech dusi. Nie ma niczego, czego można by się przytrzymać, niczego, w co można by się wbić pazurami. Nie ma wyjścia, trzeba odpuścić.
|
|
|
|
Odezwij się czasem
ciekawy jestem
gdzie i z kim teraz
umierasz.
|
|
|
|
Czas nie przybliża mnie,
lecz oddala
nie goi,
ale jątrzy
i czyni mnie coraz
bardziej obcym - dla innych
i dla siebie.
|
|
|
|
I te krótkie momenty kiedy czułem,
że Ty czujesz to samo.
|
|
|
|
Ci,
którzy odchodzą naprawdę,
odchodzą bez pożegnania.
|
|
|
|
Wszystko jest coraz bardziej za późno.
Chociaż to zdanie jest
może błędne nie tylko logicznie, językowo,
ale naprawdę za późno może być tylko raz,
w ciągu jednej sekundy,
a potem już zawsze.
|
|
|
|
Dodaj komentarz
