|
hala późnym wieczorem? kozioł, kozioł, dwutakt, rzut, kosz. nagle z prawego rogu rozległy się pojedyncze brawa. cholera, nie wiedziałam, że tam jest. stanął na środku sali. wyglądał pięknie i przerażająco za razem. bałam się. strasznie się bałam. - nie wiedziałam, że tam jesteś. - powiedziałam wracając do gry, aby nie okazać strachu. - niezła jesteś. -proszę?! - w sensie że w koszykówkę. -och jakiś Ty uprzejmy. - włożyłam w to najwięcej jadu ile byłam w stanie. - ale rzut masz do dupy. - spadaj. - pokaże Ci. podszedł do mnie wolnym, ale pewnym krokiem, staną za mną i wplótł swoje palce w moje. - zobacz, kolana ugięte, a tu ma być kąt prosty. ręka luźno w nadgarstku i hop! piłka trafiła idealnie w kosz. nagle obrócił mnie twarzą do siebie, przywarł do mnie całym ciałem. chyba zobaczył przerażenie w moich oczach bo powiedział z iskierkami w oczach - nie bój się. nigdy w życiu nie zrobie Ci krzywdy. - jasne. każdy tak mówił. uśmiechając się rzucił - ale ja nie jestem każdy. // neast
|
Dodaj komentarz
