|
codziennie spoglądała w lustro z nadzieją, że kolejne dni coś zmienią. że sama coś w sobie zmieni . i ilekroć znajdywała siłę walki, tyle razy spadała w dół. ta mantra nigdy nie miała się zmienić . aż do dziś.
|
|
|
Chciałabym znów każdego dnia przyglądać się jego tęczówkom, bez opamiętania móc pochłaniać ich barwę i nadal mieć ten cholerny nie dosyt. Chciałabym znów jego źrenic, w których oprócz pustki znajdowałam się jeszcze ja. Tych warg, które tak idealnie układały się w uśmiech, które mówiły tak wiele. Dłoni, ściskających w sobie moje, nieco mniejsze. Klatki piersiowej, ogrzewającej ciało jednocześnie tuląc je do siebie z całej siły. I serca.. mieszczącego w sobie cały mój świat. Chciałabym znów jego. / Endoftime.
|
|
|
* Tamten nie może jej kochać tak jak on, nie może jej wielbić w taki sposób, nie jest w stanie dostrzec jej wdzięcznych ruchów ani tych szczególnych znaczków na jej twarzy. Jakby to tylko jemu było dane widzieć prawdziwy kolor jej oczu i poznawać smak jej pocałunków.
|
|
|
zaufaj mi, pierdol to . [vnm]
|
|
|
Podobno nie można mieć wszystkiego, tego czego pragnie się najbardziej, ale mając Ciebie mam wrażenie, że jednak mam wszystko to, co chciałam mieć od zawsze. / Endoftime.
|
|
|
kiedyś wielka miłość, dziś największa porażka życiowa .
|
|
|
wszystko po to, by jego słowa dziś odbijały się echem w mojej głowie . nie pozostawiając żadnych wątpliwości dlaczego dziś tak nie chętnie spoglądam w przyszłość.
|
|
|
nie wiesz jak to jest kurczowo trzymać się ostatnich resztek świadomości. kiedy powoli osuwasz się w ciemność, resztkami sił chwytając w płuca każdą namiastkę tlenu. nigdy nie czułeś jak obezwładnia cię rzeczywistość i lecisz na pysk w dół zastanawiając się jak głęboka jest ta przepaść. a ona wciąż cię pochłania, jakby nigdy nie miała dość. i stajesz się tą jedną z wielu marionetek, jakie pozostawia świat w wyniku własnych działań. drewnianą kukłą która ginie w odmętach własnych marzeń, prawd i cierpienia .
|
|
|
oddałam mu tych parę chwil, by dziś cierpieć te parę miesięcy .
|
|
|
nie tęsknie, ponieważ nie żal mi skurwysynów .
|
|
|
|