 |
Nie rozumiem już sama siebie, gubię się w tym co myślę, co robię, jakie wyznaje wartości, czy w ogóle jeszcze jakieś wyznaję? Myślałam, że zasady są po to, żeby je łamać, ale takich jest niewiele, bo nie ma żadnego gipsu, dzięki, któremu znów by się zrosły.
|
|
 |
Czasami emocje ponoszą nas o wiele bardziej niż byśmy tego chcieli, a przez to nasze słowa wydobywają się szybciej, słowa, które w ogóle nie powinny się z nas wydobyć.
|
|
 |
Serce silniejsze od rozumu...
|
|
 |
Jestem wredna, znam realia. / lookbutdonttouchmm
|
|
 |
Ból fizyczny? Czymże on jest w porównaniu do bólu psychicznego? ..
|
|
 |
`Niech kończy się świat... Pojutrze czy dziś, nieważne. Niech rozpadnie się na pół albo niech coś zgniecie go na miazgę..
|
|
 |
“Nie rezygnuj ze mnie nigdy.”
|
|
 |
Chciałabym wystarczyć Ci na całe życie. Żeby cały świat nam zazdrościł, że mamy właśnie siebie.
|
|
 |
Nigdy nie zrozumiem dlaczego ludzie odchodzą "od tak". Nie zrozumiem dlaczego potrafią w jednej chwili spakować swoje walizki i nawet bez słowa wytłumaczenia czy pożegnania, odchodzą. To boli najbardziej, bo ta burza, której nic nie zapowiadało pozostawia po sobie ogromne zniszczenia. Przez tygodnie i miesiące zastanawiasz się co źle zrobiłaś, że tak nagle odszedł. To strasznie męczy. Bardzo trudno pogodzić się z myślą "źle go kochałam, że wczoraj był, a dziś odszedł". Trudno wtedy poukładać sobie cały świat, bo w jednej sekundzie kończy się wszystko. To trochę jak śmierć tylko wtedy nie umarł on, ale umarłam ja. I umierałam bardzo długo, bo każdego dnia moje serce rozpadało się w drobne kawałki. Po jego odejściu nic nie było proste. Nadal nie jest. Świadomość tego, że nie byłam wystarczająco dobra sprawia, że nie chcę nikomu ufać, powierzać siebie i swojego serca, bo mam wrażenie, że znów będę niezbyt dobra, że będę nieodpowiednia. / napisana
|
|
 |
nauczyłam się żyć sama, kochać samotność.
|
|
|
|