 |
|
a jednak znowu coś,ktoś,nawet nie wiem po co
|
|
 |
 |
Odszedłeś z dość retorycznym pytaniem: Zastanów się,
czy to ma sens. A ja milczałam. Ale to nie było tak, że mi
nie zależało, o nie. Po prostu nie byłam na tyle silna, żeby
powiedzieć: Zostań, potrzebuję Cię.
|
|
 |
|
Niektórzy wypluwają emocje na bitach, inni zatrzymują je gdzieś głęboko w sobie, a ja jestem z tych, którzy kształtują je między słowami zapisanymi nieraz nawet na dłoniach. / Endoftime, blog.
|
|
 |
|
To już pół roku. Minęło szybko. Jednak tamte dni pamiętam jak dziś. Zwłaszcza jak żegnaliśmy się na korytarzu. Wiedziałam już wtedy, że to ostatnie dni, ale nie dopuszczałam do siebie tej myśli. Przez to zrobiłam jeden wielki błąd. Żałuje że w tamtą środę poszłam na te przeklęte zakupy zamiast do szpitala. Może gdyby.... słowa które chodzą mi po głowie pół roku. Bo może gdybym wtedy przyszła do szpitala może bym coś zauważyła i wszystko potoczyło by się inaczej. Nie było by tego przeklętego czwartku, a w każdym razie wyglądał by inaczej. Może bym Cie odbierała wtedy ze szpitala zamiast siedziała w koncie w domu i prosiła o jeszcze trochę czasu dla Ciebie. Jednak chyba limit się wyczerpał . Dziękuje za jedno, a właściwie za wszystko co umiem dzięki Tobie, bo wiem, że przeżycie może i będzie trudne, ale będę żyć dobrze.
|
|
|
|
Bywa, że kuje Cię coś w serce przez parę minut, a później jest już normalnie. Bywa, że bolą Cię kolejne ruchy i w pewnym momencie coś nie pozwala Ci postawić kroku w przód. Bywa, że tęsknisz tak jak ja, wiedząc doskonale, że to i tak bez sensu. Bywa, że coś zaczyna nas łączyć. To ból, tęsknota. To nasze uczucia. / Endoftime.
|
|
|
|
|
Co Ci mogę o sobie powiedzieć? No zakochałam się w niewłaściwym człowieku, tyle. / napisana
|
|
|
|
|
Liczę na to, aby między nami znów było tak jak dawniej. Abym odzyskała wiarę w Ciebie. Abyś Ty był znów taki jakiego Cię poznałam. Aby między nami zaiskrzyła znów miłość.
|
|
|
|
Moja dusza krzyczy, a serce łaknie pomocnej dłoni. Dłoni, która je przytrzyma, choć na chwilę, byle by nie upadło z hukiem na bruk. Czuję rozszarpywanie organów. Coś właśnie pociąga za żyły, grając na nich niczym na strunach. Powoli wyszarpuje żebra, każdej po kolei ze skruchą i nadzwyczajną delikatnością. Coś obchodzi się ze mną łagodnie. Chce mi dać nadzieję, po czym kruszy kości. Miażdży je z fascynacją i patrzy jak cierpię. Chyba uwielbia, gdy cierpię, gdy w moich źrenicach tkwi już tylko sama pustka. / Endoftime.
|
|
|
|
Widziałam śmierć i dlatego płaczę, gdy widzę, jak z ciała uchodzi dusza, jak zanika uśmiech i nie słyszę już słów. Wokół cisza. / Endoftime.
|
|
|
|
Cierpię, gdy upada ktoś mi bliski, a ja upadając wraz z nim, nie sięgam dłonią aby pomóc mu wstać. Bodźce. Ktoś wbija tysiące szpilek w nasze serca i uśmiecha się pod nosem. Jednych serca są nietrwałe. Inni radzą sobie dość dobrze, cierpią w sobie, krwawią, lecz chcą żyć. Chcą żyć, rozumiesz? Pomimo wszystko, pomimo bólu i przeciwnością, po prostu - chcą.. / Endoftime.
|
|
|
|
Dodaj komentarz
