 |
|
Boje sie pamiętać. To zbyt wielki ciężar, by móc go swobodnie dźwigać każdego kolejnego dnia. Jak można chodzić z uśmiechem na ustach skoro wewnątrz wszystko boli i aż płacze ? Ile można oszukiwać bliskie osoby, a zarazem siebie samego ? Nie da sie od nowa ułożyć sobie życia, skoro ma sie za sobą tyle niewyjaśnionych spraw, i pytanie które nie daje spokoju pragnące by je zaspokoić : dlaczego ?
|
|
|
|
- Podjęcie inicjatywy ? Ja ? - A co pan myślał ? Nabycie prawa do szczania na stojąco musi swoje kosztować / Carlos Ruiz Zafòn - Cień wiatru.
|
|
|
|
Pycha to grzech. Spytaj Lucyfera. To przez nią wyleciał z nieba./ Siedem grzechów głównych.
|
|
|
|
Kolejny rok szkolny. Tym razem bez Niego. Ochota na wybryki w klasie, wkurwianie nauczycieli - zupełnie przemija, gdy wiem, że nie mam powodów do choćby najmniejszej radości. Boje sie wychodzić na papierosa w obawie że minę sie z Jego bratem. Już teraz doskonale wiem, jak będę sie czuła widząc Go. Jego osoba tak starannie, dzień w dzień przypominać mi będzie o Nim, o Nas. Przypomni mi sie Jego uśmiech, Jego oczy, słowa. Znów poczuję Jego zapach, smak ust. I moment gdy mówił, ze zawsze ze mną wytrzyma jeśli tylko będę sie uśmiechać. Już wiem, że ten rok szkolny będzie najgorszym rokiem mojego życia, skąpanym w tęsknocie i tej pieprzonej niewiedzy. Wiem, że miesiąc w którym uczyłam sie życia na nowo, życia bez Niego - pójdzie w niepamięć. Mimo Twojej nieobeności w rzeczywistości, już czuje jak wpraszasz sie z powrotem do mojego serca.
|
|
 |
|
Dobry dzień to taki, kiedy przed snem wspominasz, a nie marzysz.
|
|
|
|
Znasz ten moment kiedy płaczesz tak długo i tak intensywnie, że aż Ci niedobrze? Tak, ja też. I mimo wszystko kocham to uczucie, które za każdym razem czyni mnie silniejszą. / natie
|
|
 |
|
i obiecuję, że pewnego dnia spotkamy się tak, jak kiedyś i wybaczymy sobie wszystko. pośmiejemy się, pogadamy, popłaczemy. obiecuję, że pewnego dnia naprawię to wszystko, co do tej pory zniszczyłam. obiecuję, że więcej was nie zawiodę. obiecuję, że wróci to wszystko, co nas łączyło. obiecuje, że tak będzie, chociażby przez chwilę. zaraz potem mogę umrzeć.
|
|
|
|
Walę głową w biurko, bo żadna inna rzecz nie pomaga. Wciąż rozpamiętuje tamte szczęśliwe chwilę i wciąż zastanawiam się, co byłoby, gdybym tego totalnie nie schrzaniła. Czy teraz, zamiast masować sobie czoło i w myślach mówić sobie, jaka to jestem głupia i beznadziejna, siedziałabym z kimś na dworze i śmiała się z własnego cienia? Czy może ktoś inny zrobiłby coś głupiego i rozwalił wszystko, co nas łączyło? Może wtedy nie miałabym takich cholernych wyrzutów sumienia i mogłabym oddychać głębiej i lżej. Może wtedy poczułabym się nieco lepiej i nie bałabym się spojrzeć każdej osobie na ulicy w oczy... Ale nie. Nie oddałabym własnej winy żadnemu z nich. Jeśli coś miało się stać, dobrze, że wina padła na mnie. Życzę im wszystkiego najlepszego. Nawet po takim czasie. Nawet po tym, że oni nie chcą nawet o mnie pomyśleć. Nawet po tym, jak każdy powiedział mi wprost, że mnie nienawidzi. Nie życzę im źle, nawet jeśli oni mi tak.
|
|
|
|
Bądźmy realistami - jesteśmy tacy sami. Obydwoje jesteśmy chciwi, samolubni i okropnie wredni. Obydwoje dążymy po trupach do celu i chcemy być najlepsi we wszystkim. Obydwoje jesteśmy podłymi ludźmi, którzy nie patrzą na innych. Nie oszukujmy się - jesteśmy siebie warci. A ja, patrząc na Ciebie i to, jak się zachowujesz i na dodatek wiedząc, że ja zachowuje się dokładnie tak samo, czuję do siebie obrzydzenie i chcę wrócić do przeszłości, do momentu, w którym oddawałam się miłości, przyjaźni i zaufaniu, a nie fałszerstwie i nienawiści. Chcę wrócić do słonecznych dni, a nie tkwić w zimnych nocach. Chcę wrócić do lepszej wersji mnie, bo ta demoniczna strona zabija, wykańcza mnie. Chcę wrócić do uśmiechu i wesołych oczu, do nocy pełnych przygód czy nudnych wieczorów nad jeziorem. Chcę wrócić do "kiedyś", by nie musieć tkwić w "teraz".
|
|
|
|
Dodaj komentarz
