 |
 |
pokochałam skurwiela, spierdoliłam sobie życie.
|
|
|
|
|
patrzyłam na niego sklejonymi od łez rzęsami. - jeśli odejdziesz, mój świat bez Ciebie runie - wyszlochałam. - jesteś moim początkiem, moją podporą - kontynuowałam, a on ciągle milczał. kurczowo złapałam się jego prawej dłoni. - nie odchodź, nie po tym, co przeżyliśmy - zawahał się i wziął mnie w swoje ramiona. zrozumiał, że nikt nie jest w stanie dać mu tak wiele. oddałam mu całe swoje serce.
|
|
|
|
|
zauważyłam, że praktycznie w każdym moim wpisie jest słowo miłość. gratuluję, Olu. masz chore serce - a teraz doszła jeszcze głowa.
|
|
|
|
|
pokochałam go mocno. mocniej, niż mogłam sobie to wymarzyć.
|
|
|
|
kochałes? widocznie za mało.
|
|
|
|
|
mimo rany na sercu, często lubiłam przywoływać wszystkie wspomnienia z nim związane. jeszcze nie pogodziłam się z jego odejściem, mimo to myśląc o naszych wspólnych chwilach kąciki ust bezwarunkowo, delikatnie unosiły się ku górze. nadawał piękna wszystkim moim dniom. każdy zmierzch i każdy świt stawał się magiczny, kiedy mogłam spojrzeć w jego tęczówki i czuć jego dotyk na mojej talii. szkoda, że nie usłyszę już jego głosu, budzącego mnie codziennie ze snu. ułożył sobie życie daleko stąd, wprawiając w palpitacje inne serce.
|
|
|
|
|
jeden uśmiech przywróciłby magię tej jesieni. Jego uśmiech.
|
|
|
|
|
zawdzięczam mu tak wiele. pokazał mi coś najpiękniejszego - uczucia. nauczył, jak korzystać z serca, wcześniej udowadniając, że jednak je posiadam. wspaniale było szeptać mu, jak bardzo go kocham, w odpowiedzi czując jego usta na moim karku. wywoływał u mnie niekontrolowane wybuchy śmiechu. łaskotał mnie swoim zarostem.
|
|
|
|
|
obudźcie mnie, kiedy przestanę go kochać.
|
|
|
|
tego bolu nie zlagodzisz, zadnym kwiatkiem czy przepraszam.
|
|
|
|
widze Cie, caluje. ale cos jest nie tak, gdy patrzyles takim wzrokiem czulam ze wali sie swiat.
|
|
|
|
dobrze pamietam jak bylo, kiedy wszystko sie konczylo.
|
|
|
|
Dodaj komentarz
