 |
|
Ten uśmiech niby taki infantylny, to spojrzenie takie banalne, ale mogłabym pochłaniać je godzinami...
|
|
|
|
To żałosne, jednakże dające jakąś tam nadzieję.
|
|
|
|
Nie chcę żadnych rozmów! Chcę móc stanąć przed tobą i zwyczajnie się rozpłakać...!
|
|
|
|
Szukałam gdzieś tego szczerego "przepraszam, jestem idiotą" w tym rozwichrzonym spojrzeniu.
|
|
|
|
Los zabrał mi ciebie. Równo z tobą odeszła miłość, szczęście też, jakby się obraziło... Następnie przyszedł po całą beztroskę w moich oczach, a zaraz za nią wyszło poczucie humoru, w końcu od dziecka byli nierozłączni. Niezauważone wymknęły się też pozytywne myślenie i optymizm. Nim się spostrzegłam zostałam sama. No prawie sama - łzy wiernie towarzyszyły mi przez cały ten czas. Ale w końcu los przyszedł ponownie i zabrał mi i je, twierdząc że nawet z tego nie potrafię korzystać. Stojąc w progu wyjaśnił: "Zostawiłem przy tobie tylko łzy, bo miałem nadzieję, że zaraz się w tym wszystkim odnajdziesz i będziesz wylewała je tylko podczas śmiechu. Teraz została ci tylko pustka.".
|
|
|
|
Nieufna bardziej niż kiedykolwiek. Ochronna skorupa mojego ego, nieustająco się powiększała. Organizm nie mógł pozwolić na kolejne cierpienia, zaczął się więc przystosowywać.
|
|
|
|
Zawsze byłeś świnią, ale momentami nawet wychodziło ci maskowanie tego...
|
|
|
|
Teraz już wiem, co miałeś na myśli odpowiadając na moje pytanie "jak bardzo ci na mnie zależy?" krótkim "jeszcze się o tym przekonasz" z tym cwanym uśmiechem na twarzy.
|
|
|
|
Nie lubię patrzeć nocą w gwiazdy. Za bardzo przypominają mi twoje oczy.
|
|
|
|
Miłość to czekanie na spokojniejszy oddech ukochanej osoby.
|
|
|
|
Wiesz, była taka chwila w moim życiu, kiedy wydawało mi się, że cię kocham. Z czasem zaczęłam sobie jednak uświadamiać, że z miłością nie miało to wiele wspólnego. Była to swojego rodzaju wdzięczność za troskę, uczucie, jakim mnie darzyłeś i sprawienie, że czułam się kimś naprawdę ważnym. Nie chciałam jednak odejść, bo z każdą chwilą przywiązywałam się do ciebie coraz bardziej. To wciąż nie było "TO", ale dłużej i dłużej mogłam patrzeć na ekran telefonu, gdy pisałeś, że kochasz. W końcu stało się. Moje serce zaczęło bić tylko dla ciebie, zdobyłeś je po niemałym wysiłku, wbiłeś w nie flagę ze swoim imieniem i triumfowałeś, kiedy odpisywałam 'ja ciebie też'. Po niedługim jednak czasie, zacząłeś narzekać. Lęk wysokości, problemy z oddychaniem, ujemne temperatury i inne niedogodności stały się przeszkodami nie do pokonania... Zszedłeś więc stamtąd, jak gdyby nigdy nic, zostawiając jedynie po sobie tę pieprzoną flagę... Teraz góra stała się jeszcze trudniejsza do zdobycia.
|
|
|
|
Serdeczne pozdrowienia dla fabulousprincess za to, że jako jedyna z nielicznych na tej stronie, wie czym jest szacunek dla czyjejś pracy. :))
|
|
|
|
Dodaj komentarz
