|
Jak wiele może się kryć za jednym uśmiechem. W szczególności tym nieszczerym, fałszywym. Każdego dnia udaje stan, w którym wcale się nie znajduje. Sprawiam, by inni widzieli mnie szczęśliwą bo nie chcę odbierać im dobrego samopoczucia. Dlaczego nikt nie potrafi zauważyć, że mój uśmiech to jedno głośne wołanie o pomoc? Do czego to sprowadziło, że muszę udawać pogodę ducha.. czekam tylko, aż zacznę oszukiwać samą siebie. Codziennie czuję, że się duszę. Może to z powodu wysokich temperatur, a może to rzeczywistość odbiera mi powietrze? Już teraz nie stoi ona za mną i nie czuję jej przerażającego oddechu na mojej skórze. Wiem, że stoi tam w oddali ukryta, cierpliwie wyczekując aż wydam ostatnie tchnienie.
|
Dodaj komentarz
