 |
|
Jakoś boję się, że kiedyś będziemy nieszczęśliwi...
|
|
|
|
Uwielbiam gdy wieczorem leżymy w łóżku, oglądamy film i rozmawiamy, nagle dotykasz placem mojego policzka i pytasz -coś tu masz.? - gdzie?? -noo tutaj pokazujesz dokładniej a ja myślę lekko spanikowana kurcze przecież tego małego jednego pryszcza mam na drugim policzku, dobrze go zamaskowałam i jest ciemno to ciekawe co Ty tam widzisz :O - no gdzie?? -pokaż pokaż no tutaj - przesuwasz palcami po moim policzku nachylasz się i znienacka podstępem mnie całujesz.
|
|
 |
|
Pięć minut euforii, siły i chwila istnienia. Dwa dni życia wycięte z życiorysu, dreszcze, gorączka, euforia, depresja, niewyjaśniony lęk, strach, przeogromny ból głowy, tysiąc myśli wszystko w twojej głowie, wybuchasz płaczem już nie kontrolowanie, nie masz siły nawet się podnieść, masz chęć strzelić sobie w łeb. A to wszystko dla pięciu minut szczęścia.
|
|
|
|
i już sama nie wiesz czy nadopiekuńczość jest bardziej Twoją zaletą czy wadą .
|
|
|
|
Gdy kogoś kochasz, inaczej wypowiadasz jego imię.
|
|
|
|
Jeśli zmieniasz coś w sobie i to z własnej woli dla kogoś na kim Ci bardzo zależy, nie zmieniaj potem tego gdy już tę osobę 'zdobędziesz' bo to tak jakby Ci nigdy na niej nie zależało ...
|
|
|
|
uwielbiam gdy mogę położyć głowę na Twoim ramieniu i wtulić się w Twoje ciało, a Ty wtedy przytulając się do mnie delikatnie głaszczesz moje włosy. Jestem wtedy dzieckiem, bezbronną dziewczynką, która jednocześnie czuje się bezpiecznie.
|
|
|
|
I czekasz na mnie, tyle ile będzie trzeba, aż ja będę gotowa. Nie pytasz, nie nalegasz, rozumiesz. Mówisz "każdy chłopak będzie czekał jeśli naprawdę kocha". Jestem wdzięczna, dzięki temu mam pewność że jesteś ze mną z prawdziwej miłości. Dziękuję.
|
|
|
|
Jesteś dla mnie największą i najlepszą motywacją, więc czas start!
|
|
|
|
Czułam się nieswojo gdy na mnie patrzyła, czytała z twarzy jak z otwartej książki, bałam się usłyszeć tego jaka jestem. Myślałam, że nikt niedostrzeganie tego co w mi duszy gra i co w sercu siedzi.
|
|
|
|
Spojrzała dyskretnie w jego kierunku... A gdyby ktoś tylko popatrzył wtedy w jej brązowe, podkrążone, czułe, głębokie i kochające oczy, to zobaczyłby wszystko, co kryło się w jej duszy. Zobaczyłby nieprzespane noce, które spędziła wlepiając wzrok w sufit. Zobaczyłby niewypowiedziane myśli i nieuzewnętrznione emocje. Zobaczyłby setki uczuć, które lęgły się w jej sercu. Zobaczyłby ból. Zobaczyłby smutek. I zobaczyłby miłość, która wszystko to wywołała / paradokss
|
|
|
|
Boję się, że kiedyś ktoś mnie tak psychicznie otworzy i zobaczy ten cały burdel w mojej głowie, że poczuje ten smród wspomnień i odór zepsutych myśli. Boję się, że ktoś to wszystko zobaczy, że zrobi mu się niedobrze, kiedy dowie się jaka naprawdę jestem. Wtedy wszyscy zobaczą, że jestem z tych ludzi, co zawsze mają czas, do których zawsze można zadzwonić, bo jedyne, co robię to czytam i śpię. Kto chciałby mieć do czynienia z takim człowiekiem? Boję się, że nie mam niczego do zaoferowania, oprócz paru problemów, których nie umiem rozwiązać, ani nie umiem nikomu o nich powiedzieć. Cokolwiek robię, czytam, śpię, tańczę, piję, zawsze się boję. Co jeśli ktoś w końcu mnie przeczyta, jeśli rozszyfruje te hieroglify, za którymi się chowam, co wtedy? Przecież jestem wewnętrznie zepsuta, przetrawiona i wyżarta przez te choroby, którymi się karmię, żeby nie żyć. Chcę to wszystko zmienić, chcę się tego pozbyć, chcę wyrzucić całe to gówno i ten bród. Cholera, jak ja się wszystkiego boję. /paradokss
|
|
|
|
Dodaj komentarz
