 |
|
Stoję w bolesnym szpagacie
Pomiędzy "zostaję"
A zuchwałym raczej - "nigdy więcej"
|
|
|
|
" - Nie była dla niego dobra?
- Za bardzo kochała. Te właśnie psują wszystko najszybciej i najdokładniej. Chcą dostać tyle samo, ile dają, i pewnego dnia wali się wszystko. Wtedy odchodzą. "
|
|
|
|
"- Kochałam wtedy.
- Milczałaś wtedy. Gdybyś powiedziała choć jedno słowo, wszystko byłoby inaczej"
|
|
|
|
"Jeśli ktoś był przez długi czas zakochany w wyjątkowo destrukcyjny sposób, będzie nadal posługiwał się logiką, o której dobrze wie, że jest fałszywa, będzie dokonywał posunięć, co do których ma świadomość, że przyniosą mu wyłącznie rozczarowanie. I z upływem czasu coraz wyraźniej będzie dostrzegał, że wszystko co zrobił, było niewłaściwe. Najdziwniejszą rzeczą, nad którą człowiek wcale się nie zastanawia, jest to, że nasza zdolność do logicznego myślenia nawet w najgorszych momentach nie przestaje działać i choć nie potrafi przeciwstawić się sile uczuć, z bezlitosną szczerością wciąż nam podszeptuje, że większość naszych poczynań nie przyniesie żadnego rezultatu oprócz spotęgowania miłości i zwiększenia bólu."
|
|
 |
|
Ona zawsze będzie do niego coś czuć i mieć tę cholerną słabość.
|
|
|
|
Teraz, chcę wreszcie żyć, tak jak chcę żyć. Być tą, którą zawsze pragnęłam być. Obudzić się, nie na chwilę, nie na dwie lecz na całe życie, na teraz. Żyć teraz. Nie marnować czasu, chyba że marnować go pożytecznie. Być najlepszą wersją siebie, spełniać marzenia, walczyć, sięgać wyżej i bardziej. Zacząć działać w imię szczęścia i spełnienia.
|
|
|
|
Dziś znów zrozumiałam jak bardzo nie ma Cię w moim życiu.
|
|
|
|
Bo o niektórych sprawach, myśli się tylko przed snem.
|
|
|
|
Najgorsze jest to, jak wokół Ciebie jest dużo osób, ale nie ma tej jedynej.
|
|
|
|
Już nawet nie mam czym płakać.
|
|
|
|
Cała ta historia nie ma wiele wspólnego z logiką.
|
|
|
|
Czasami zastanawiam się ile człowiek jest w stanie znieść, ile ciężaru unieść na swych barkach, zanim upadnie. Ile cierpień potrafi wziąć na siebie jego serce, zanim w samotności pęknie, jak pęka szyba osłabiona nową rysą, zostawiając ból, bo przecież odgłos pękającego serca, to najsmutniejsza melodia świata..
|
|
|
|
Dodaj komentarz
