 |
|
jak resztki żaru w zatęchłym kominku, tak w nas dziś tli się nadzieja .
|
|
|
|
czasem trzeba się poddać, by móc iść swą ścieżką dalej .
|
|
 |
|
Chcę kupować te upchane w mały kubeczek owoce i zjadać je na spółkę po kęsie z Tobą. Chcę prezentować Ci się w słynnych weneckich maskach i widzieć Twój uśmiech. Chcę obserwować ptaki unoszące się tuż nad laguną, czując wówczas Twoje palce przeplatające się z moimi. Chcę powiesić z Tobą kłódkę na moście zakochanych. Ciebie - tylko Ciebie brakuje mi pośród wąskich uliczek tego cudownego włoskiego miasta. I jeśli zapytasz mnie, czy mogłabym tam zostać na dłużej, kosztem powrotu tutaj, odpowiem, że nie, bo tu, właśnie tu, czekają na mnie ramiona, które w ostatnim czasie zaczęłam tak bezwarunkowo uwielbiać.
|
|
|
|
nim w twych ramionach znalazłam spokój, szukałam wciąż słów zapewnienia .
|
|
|
|
tyle słów o miłości, tak mało wiary, że mieszka wciąż we mnie .
|
|
|
|
oczyść me serce, bo nie potrafię już kochać .
|
|
|
|
nowy dzień nie przyniesie ukojenia, on tylko uśmierzy na chwilę ból by zadać następny cios.
|
|
|
|
każde Twoje słowo krzyczy do mnie z osobna, jakby chciało dać znać o Twoim istnieniu .
|
|
|
|
przekroczyliśmy granicę rozsądku, wprawiając rzeczywistość w obłęd naszych serc .
|
|
|
|
niedokończone sprawy, niezamknięte emocje, bolą najbardziej .
|
|
|
|
zamknąć oczy, by nie móc zobaczyć Cię nigdy więcej . Zatkać uszy, by zapomnieć jak delikatnie szeptałeś moje imię .
|
|
|
|
mówił, że nigdy nie odpuści .
|
|
|
|
Dodaj komentarz
