 |
|
Nie wmawiaj sobie, że już go nie kochasz i o nim zapomniałaś. Choćby minął miesiąc, dwa od waszej ostatniej rozmowy. Dobrze wiem, że unikasz radia by nie usłyszeć waszej piosenki, że już nie chodzisz tą samą drogę przez park żeby nie zobaczyć waszej ławki. Możesz się uśmiechać, śmiać i udawać, że jest całkiem normalnie. Ale w końcu nadejdzie wieczór a to wtedy człowiek jest najbardziej szczery.
|
|
|
|
Już nawet nie mam siły płakać, łzy i tak niczego nie zmienią.
|
|
|
|
I dziś, patrząc na to wszystko wolałabym, że wtedy to się nie zaczęło, wiesz?
|
|
|
|
Nie potrafię sobie poradzić z tym wszystkim, to jest zbyt trudne. Tak bardzo chciałabym zadzwonić do Ciebie i opowiedzieć jak jest mi źle, jak trudno dogadać mi się z rodzicami. Ale nie potrafię, dlatego siedzę sama ze słuchawkami w uszach, łzami na policzkach i pozwalam, żeby to mnie zabiło.
|
|
|
|
Mam takie dziwne wrażenie, że w jednym momencie zjebało się wszystko na raz. Nigdzie nie mogę poczuć się bezpieczna i nikt oprócz ich nie może mi pomóc.
|
|
|
|
Pierwszy raz od jakiegoś czasu, w wyszukiwarkę na youtube wklepałam nazwę naszej piosenki. Przez chwilę jeszcze wahałam się czy ją włączyć. Bałam się, że to wróci. Wróci i znów będzie zabijało mnie od środka. I nie myliłam się, zabolało, jeszcze mocniej niż za pierwszym razem.
|
|
|
|
Nie chcę takiego zakończenia, tak bardzo nie chcę stać się dla Ciebie obojętna.
|
|
|
|
Wiesz czego się boję? Że nigdy o nim nie zapomnę i nie przestanę go kochać. Boję się, że mijając go za kilkanaście lat na ulicy, znów przestanie kręcić się świat i stanie w jednym miejscu. Przed oczami pojawią się wspomnienia sprzed lat a on odejdzie, odejdzie tak jak odszedł tamtego dnia.
|
|
|
|
Tydzień po tym całkiem przypadkiem, poszłam na spacer mijając jego klatkę. Stał z nią, całując ją w usta jego oczy spojrzały na moją czapkę. Szłam dalej, tak obojętnie gdy on krzyknął 'to nie tak jak myślisz'. I może wszystko byłoby piękne, gdybym nie czuła, że byłam mu bliska.
|
|
|
|
Przed poznaniem jego, byłam całkiem inna. Miałam zły charakter, zadawałam się z najgorszym towarzystwem, od chłopaków trzymałam się daleko w końcu nadal leczyłam pozostałości po byłym. Kiedy go poznałam, wszystko się zmieniło. Próbowałam nie śmiać się kiedy chciał mnie rozśmieszyć ale nawet nie zauważyłam kiedy co wieczór czekałam z telefonem w ręce, aż napiszę, śmiałam się do ekranu laptopa, pierwszą myślą kiedy wstałam był on. Teraz? Siedzę bez niego, z mokrymi chusteczkami od łez, rozmytym makijażem i ulubionymi nutami Pih'a w słuchawkach.
|
|
|
|
Tylko nie krzycz, bo to nie miejsce na krzyk.
|
|
|
|
Dodaj komentarz
