 |
|
byli tacy, co choćby pili na umór, zapijając może większe rozpacze, że serca omal pękały im ze szczerości, a nie powiedzieli słowa ponad to co chcieli powiedzieć. Ooo, kto pije z powołania, a nie od przypadku do przypadku, zna sposoby, jak dużo powiedzieć a nic nie powiedzieć, jak śmiać się, gdy w środku nie do śmiechu, jak w coś wierzyć, gdy w nic się nie wierzy, nawet w żaden nowy, lepszy świat.
|
|
|
|
łzy ciekły mi po policzkach, kiedy przebierałam podkoszulek i jeasny. Gruba i bezkształtna-po co grubej i bezkształtnej ubrania?
|
|
|
|
'pierdole to wszystko' powtarzam często, lecz tak naprawdę niczego nie pierdole i wszystkim się przejmuję.
|
|
|
|
Ale od poniedziałku, od jutra, od pierwszego, od Nowego Roku - wszystko będzie inaczej.
|
|
|
|
''Na spędzenie ze sobą ,,całego życia'' mają tak naprawdę szansę Ci, którzy spotykają się odpowiednio późno''
|
|
|
|
" Miałem masę problemów - większość z nich nie wystąpiła " jakie to prawdziwe
|
|
|
|
"to nie tak że przestaliśmy się kochać, po prostu przestaliśmy się rozumieć..."
|
|
|
|
zawsze jestem niewystarczająca, niewystarczająco chuda, niewystarczająco ładna,niewystarczająco mądra.
|
|
|
|
Dziwne uczucie, gdy siedząc w domu, przy pięknej pogodzie za oknem przeglądam swoją listę kontaktów w komórce i dochodzę do wniosku, że nie ma osoby z którą chciałabym w tej chwili spędzić czas. Kiedyś były takie osoby. Odeszły. W środku mam pustkę. Nawet nie robi mi się smutno, że kolejny raz będę musiała być sama. To już codzienność.
|
|
|
|
Jak co dnia zadajesz sobie pytanie na dobranoc czyja to jest wina i czego masz za mało
|
|
|
|
`Świadomość utraconych szans nigdy nie pozostawia jedynie powierzchownych obrażeń; zwykle raniła głęboko, do żywego.`
|
|
|
|
tęsknię do Ciebie. na 4 kilometry, na 800 metrów, na 5 centymetrów, na grubość ubrania, na milimetry skóry. The more, the less. jak to jest, że tęsknię już jak odwozisz mnie do domu, jak ubierasz buty przed wyjściem?
|
|
|
|
Dodaj komentarz
